پنجم: خواندن دعا به هنگام پوشيدن لباس احرام:

كه بگويد:

«الحمد للّه الّذى رزقنى ما أوارى به عورتى و أودى فيه فرضى، و اعبد فيه ربّى و انتهي فيه الى ما أمرني الحمد للّه الذي قصدته فبلغني و أردته فأعاننى و قبلنى و لم يقطع بى، و وجهه أردت فسلمنى، فهو حصنى و كهفى و حرزى و ظهرى و ملاذى و رجائى و منجاى و ذخرى، و عدتى فى شدّتى و رخائى».

ششم: دعا بعد از تلبيه:

كه بگويد: «لبّيك ذا المعارج لبّيك، لبّيك داعيا الى دار السّلام لبّيك، لبّيك غفّار الذّنوب لبّيك، لبّيك أهل التّلبية لبّيك، لبّيك ذا الجلال و الإكرام لبّيك، لبّيك تبدئ و المعاد إليك لبّيك، لبّيك يستغنى و يفتقر إليك لبّيك، لبّيك مرعوبا و مرهوبا إليك لبّيك، لبّيك أنّه الحق، لبّيك ذا النّعماء و الفضل الحسن و الجميل، لبّيك كشّاف الكرب العظام لبّيك، لبّيك عبدك و ابن عبدك لبّيك، لبّيك يا كريم لبّيك».

هفتم: تكرار تلبيه:

مستحب است حاجى بعد از آن كه احرام بست تلبيه احرام و بقيه تلبيه‌ها را در تمام حالات و اوقات تكرار كند مخصوصا بعد از نمازهاى واجب يا نافله، و هنگام بيدار شدن از خواب، و هنگام سحر، و هر وقت كه دوباره به راه مى‌افتد و يا در جايى فرود مى‌آيد و يا از وسيله نقليه‌اى پياده و يا به آن سوار مى‌شود، و هكذا. تكرار اين تلبيه‌ها در عمره تمتع تا جايى است كه خانه‌هاى قديمى مكّه ديده شود و در حجّ تمتّع، ظهر روز عرفه مى‌باشد و در عمره مفرده بنابر احتياط تا هنگامى است كه در حرم داخل شود، چنانكه گذشت.