اين حديث معتبر نمى‌باشد[1] و نسبت دادن آن به رسول اكرم (ص) صحيح نيست. علاوه بر آن، اين حديث قابل تأييد و تصديق نيز نمى‌باشد؛ زيرا برخلاف محسوس و واقعيت‌هاى عينى است. چون ملموس و عيان است كه عقل زن در همه‌ى عرصه‌هاى علمى كه زن حضور و موجوديت دارد، از عقلى مرد كم‌تر نيست. از سوى ديگر، از آيات و روايات استفاده مى‌شود كه بين مرد و زن در اين مورد فرقى وجود ندارد. شايد اين حديت- بر فرضى اعتبار و صحت آن- ناظر بر اين باشد كه طبيعت نوعى زن، بيشتر از طبيعت مرد، حساس و داراى احساسات، محبت، رقت قلب و متمايل به آرايش، آراستگى و زيبايى است. از همين رو، گاهى اين احساسات بر عقلانيت و تفكر او در زندگى عمومى غلبه مى‌يابد و

[1] . در مورد اين حديث و حديثى كه در سوال چهاردهم مطرح شده رجوع كنيد به:

1- منتظرى، آيت الله حسين على، دراسات فى ولاية الفقيه و فقه الدولة الاسلامية، ج 1، قم، چاپ اول، شرايط والى يا زمامدار اسلامى،

2- شمس الدين، شيخ محمد مهدى، زن در سياست و اجتماع، ترجمه‌ى سرور دانش، چاپ اول، كابل، 1385.

مرحوم شمس الدين در اين كتاب دلايل مخالفان زمامدارى زن را از قرآن كريم، سنت، اجماع و وجوه استحسانى ديگر، به تفصيل مورد بحث و بررسى قرارداده است. در بخش روايات، ده دسته از روايات از جمله رواياتى را كه در متن ذكر شده، از نگاه سند و دلالت مورد نقد قرارداده است. ديدگاه‌هاى ايشان در اين مباحث كاملًا با ديدگاه‌هاى آيت الله فياض، مشابه و نزديك است.( مترجم)