مى‌رسانند. سردبيرانى كه اين نوشته‌ها را در صفحات مربوطه تنظيم مى كنند، در مقابل كار خود مزد ماهانه دريافت مى نمايند، اما نويسندگانى كه با مشاركت در اين صفحه، مطالب خود را نشر مى كنند، در مقابل نوشته ها و پيگيرى هاى فرهنگى خود هيچ نوع مزد يا مكافاتى دريافت نمى كنند، در حالى كه سردبيران مسئول اين صفحات هيچ زحمتى نمى كشند جز انتخاب مقالاتى كه به آنان از خوانندگان مى رسد و ارسال آنها به حروف چينى و سپس صفحه بندى و چاپ. آيا اين عمل يك نوع ناچيز پنداشتن و حقير و كم ارزش دانستن اشياى مردم و سلب حقوق معنوى آنان نيست؟ مخصوصاً كه روزنامه صفحات خود را از زحمات و كوششهاى ديگران پرمى كند و شماره‌هاى آن را به فروش مى رساند و سودهاى زيادى به دست مى آورد، در حالى كه نويسندگانى كه براى آن مطلب مينويسند، هيچ نوع بدلى در مقابل همكارى و مشاركت خود دريافت نمى كنند.

جواب:

همه آنچه در سؤال آمده، هيچ اشكالى ندارد؛ زيرا آنچه گفته شده از نگاه شرعى به اثبات نرسيده كه حق آنان باشد تا اين نوع اعمال روزنامه، سلب حقوق آنان تلقى شود.