[981] م- اقوى جواز كوچ كردن بلكه استحباب آن است كمى قبل از طلوع آفتاب، به نحوى كه قبل از طلوع آفتاب از وادى «محسّر» تجاوز نكند و اگر تجاوز كرد[1] گناهكار است ولى كفاره بر او نيست و احتياط آن است كه وقتى حركت كند كه قبل از طلوع آفتاب وارد وادى محسّر نشود.

[982] م- واجب است از طلوع صبح تا كمى قبل از طلوع آفتاب (بطورى كه در مسأله پيش گفته شد) در مشعر بمانند، لكن تمام آن ركن نيست بلكه ركن وقوف كمى از بين الطلوعين است اگر چه به قدر يك دقيقه باشد، پس اگر كسى وقوف‌[2] بين الطلوعين را يكسره ترك كند به تفصيلى كه مى آيد حج او باطل خواهد شد.

[983] م- جايز است براى كسانى كه عذرى دارند، قدرى كه شب در مشعر توقف كردند كوچ كنند به منى‌؛ مثل زنها و بچه‌ها و بيماران و پيرمردان و اشخاص ضعيف و اشخاصى كه براى پرستارى يا راهنمايى آنها لازم است همراه باشند و احتياط واجب آن است كه پيش از نصف شب حركت نكنند، بنا بر اين براى اين اشخاص وقوف بين الطلوعين لازم نيست و احتياط مستحب آن است كه اگر توقف مشكل نباشد تخلف نكنند.

[984] م- كسى كه شب يا بعض آن را در مشعر[3] بوده است اگر قبل از

[1]- اقوى جواز كوچ كردن قبل از طلوع آفتاب و حتى از وادى محسر است و آن چه‌واجب است وقوف تا بعد از طلوع فجر و روشنى هواست.

[2]- بلكه وقوف از نيمه شب تا بعد از طلوع و يا عبور در شب را ترك كند.

[3]- و يا از آن عبور كرده است.