[924] م- اگر از روى عمد و بى جهت احرام نبسته و عمره خود را باطل كرده و وقت تنگ شده از عمره تمتع، احتياط واجب آن است كه حج إفراد بجا آورد و پس از آن عمره مفرده و در سال ديگر حج را اعاده كند.

[925] م- مراد از تنگى وقت در مسأله‌هاى پيش، خوف نرسيدن به وقوف اختيارى‌[1] عرفه است كه از ظهر نهم ماه ذى‌الحجه است تا غروب.

[926] م- كسى كه حج مستحب بجا مى‌آورد و پس از ورود به مكّه ديد وقت تنگ است، عدول به إفراد كند و حج إفراد بجا آورد و عمره مفرده بر او واجب نيست.

[927] م- كسى كه محرم شد به احرام عمره تمتع از حج واجب و عمداً تأخير انداخت تا وقت تنگ شد، بايد به دستورى كه در مسأله 924 ذكر شد عمل نمايد.

[928] م- كسى كه وظيفه‌اش حج تمتع است و در وقت احرام بستن علم پيدا كند كه اگر بخواهد عمره تمتع بجا آورد، به وقوف عرفات نمى‌رسد، مى‌تواند از اول مُحْرم شود به حج إفراد و آن را بجا آورد و پس از آن، عمره مفرده بجا آورد و عملش صحيح است.

[1]- ميزان در تنگى وقت آن است كه نتواند وقوف اختيارى عرفات را ولو باندازه مسماى آن درك كند.