فصل هفتم: تقصير و بعض احكام آن‌

[888] م- واجب است بعد از آنكه سعى كرد تقصير كند يعنى قدرى از ناخنها يا قدرى از موى سر يا شارب يا ريش را بزند و بهتر آن است كه اكتفا به زدن ناخن نكند و از موى قدرى بزند، بلكه موافق احتياط است و تراشيدن سر در تقصير كفايت نمى‌كند بلكه حرام است.

[889] م- اين عمل نيز از عبادات است و بايد با نيت پاك و خالى از قصد غير اطاعت خدا بياورد و اگر ريا كند موجب باطل شدن عمره‌اش مى شود مگر آنكه جبران كند.

[890] م- اگر تقصير را فراموش كند تا وقتى كه احرام حج را ببندد عمره‌اش صحيح است و مستحب است فديه يك گوسفند و احتياط آن است كه فديه بدهد.

[891] م- اگر عمداً[1] تقصير را ترك كند تا احرام بستن به حج، عمره او باطل مى‌شود بنابر اقوى و ظاهراً حج او حج إفراد مى‌شود، و احتياط واجب آن است كه پس از تمام كردن حج إفراد، عمره مفرده‌[2] بجا آورد و در سال بعد

[1]- و اما كسى كه به جهت سهو و يا نسيان و يا اعتقاد به صحت عمل تقصير را ترك كرده‌باشد عمره‌اش صحيح است و احتياطاً لازم است يك گوسفند كفاره بدهد اگر چه اعاده حج در صورت جهل احوط است.

[2]- عمره مفرده واجب نيست.