را كه زودتر فوت شده است مقدّم نمايد؛ مگر آنقدر نماز از او فوت شده باشد كه تكرار به جهت رعايت ترتيب موجب مشّقت باشد، و نتواند آن را تحمّل كند.

ششم- نماز قضاء پدر و مادر:

486- اگر پدر نماز و روزه خود را بجا نياورده باشد، چنانچه از روى نافرمانى ترك نكرده است- اگرچه نتوانسته قضاء كند- در ميان فرزندان زنده او بر پسر بزرگتر واجب است كه بعد از مرگ پدر قضاء آنها را بجا آورد، يا براى انجام آنها اجير بگيرد، و بنابر احتياط واجب حكم نماز و روزه قضا شده از مادر هم، اينگونه است، ونيز بنابر احتياط واجب پسر بزرگتر بايد روزه‌اى را كه پدر يا مادر در سفر نگرفته‌اند- اگرچه نتوانسته‌اند قضاء كنند- قضاء نمايد، يا براى انجام آن اجير بگيرد.

487- اگر پسر بزرگتر شك دارد كه پدر و مادرش نماز قضاء داشته‌اند يا نه، چيزى بر او واجب نيست.

488- اگر ميّت وصيت كرده باشد كه براى نماز او اجير بگيرند، بعد از آنكه اجير نماز او را به طور صحيح بجا آورد بر پسر بزرگتر چيزى واجب نيست.

489- اگر پسر بزرگتر بخواهد نماز پدر و مادر را بخواند، بايد در جهر و اخفات به تكليف خودش عمل كند، پس قضاء نماز صبح و مغرب و عشاء مادرش را بايد بلند بخواند.

هفتم- نماز استيجارى:

490- بعد از مرگ انسان جائز است براى نماز و عبادتهاى ديگر او كه از زمان بلوغ تا زمان مرگ بجا نياورده، كسى را اجير كنند، يعنى به او مزد بدهند كه آنها را به نيابت از آن ميّت بجا آورد؛ و اگر كسى تبرعاً- يعنى بدون مزد- آنها را انجام دهد صحيح است.

491- كسى كه براى نماز قضاء ميّت اجير شده است، بايد يا مجتهد باشد، يا از روى تقليد صحيح مسائل نماز را بداند، يا عمل به احتياط كند، البته در صورتى كه موارد احتياط را كاملًا بداند.

492- اجير بايد موقع نيّت كردن ميّت را معيّن نمايد؛ ولى لازم نيست اسم او را بداند، پس اگر اجير نيّت كند به نيابت از كسى كه براى او اجير شده‌ام نماز مى‌خوانم كافى است.

493- بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند عمل را صحيح انجام مى‌دهد، اگرچه‌