چهارم- نماز خوف:

457- اگر كسى از دشمن يا دزد يا درنده و مانند اينها بترسد، در حال ترس نمازش مانند نماز مسافر شكسته است، البته در صورتى كه ترس او متناسب با شكسته شدن نماز باشد، به اين معنا كه شكسته شدن نماز، كمكى براى دفاع يا فرار او باشد.

458- اگر كسى در حال خوف نماز را بر طبق وظيفه‌اش نخواند، ذمّه‌اش به آن نماز مشغول مى‌شود، و بايد پس از رفع خوف نماز را به صورت كامل قضاء نمايد، و چنانچه قبل از قضاء كردن آن، از دنيا برود، بايد به نيابت از او نماز را به صورت كامل قضاء نمايند.

پنجم- نماز مُطارده:

459- نماز در هيچ شرائطى از مكلف ساقط نمى‌شود، و مكلفى كه در حال مطارده است- يعنى دچار جنگ تن به تن شده باشد، و سعى مى‌كند دشمن را از خود دور كند- به هر شكلى كه ممكن است بايد نماز خود را بخواند، يعنى اگر ممكن باشد ايستاده؛ و گرنه نشسته يا خوابيده يا در حال راه رفتن- چه پياده يا سواره- و بايد تا ممكن است سعى كند تكبيرة الإحرام را رو به قبله بگويد، و باقى اعمال و اذكار نماز را هر مقدار كه مى‌تواند رو به قبله انجام دهد؛ لكن اگر نمى‌تواند رو به قبله شود، استقبال از او ساقط مى‌باشد؛ و چنانچه نتواند ركوع و سجده را به هيچ وجه انجام دهد، بايد با اشاره- و لو به باز و بسته كردن چشم- ركوع و سجود را بجا آورد؛ و اگر به اين گونه هم ممكن نيست، بايد پس از نيّت نماز تكبيرة الإحرام را بگويد، و بجاى هر ركعت از نماز يك بار «سُبْحانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ اكْبَرُ» بگويد، و به دنبال آن دعائى هم بخواند، و در پايان تشهد و سلام را نيز بجا آورد.

460- اگر شخص در حال مطارده طبق وظيفه‌اى كه دارد نماز را بخواند، لازم نيست بعد از رفع عذر آن نماز را اعاده يا قضاء نمايد؛ و اگر نجات از مطارده متوقف بر ترك نماز باشد، بايد نماز را ترك نمايد، ولى قضاء آن از او ساقط نيست.

461- كسانى كه معلوم نيست تا چند لحظه ديگر جان مى‌سپارند، مانند: سرنشين هواپيماى در حال سقوط، كشتى در حال غرق شدن، ماشين يا موتورى كه در حال سقوط از بلندى يا تصادف است، شخصى كه از درخت پرت شده و يا در حال غرق شدن در آب و يا در حال فرو رفتن در