365- اگر كفن ميّت به نجاست خود ميّت يا نجاستى ديگر نجس شود، چنانچه كفن ضايع نمى‌شود بايد مقدار نجس شده را بشويند يا ببرند، و لو بعد از گذاشتن ميّت در قبر باشد؛ و امّا اگر شستن يا بريدن آن ممكن نيست، چنانچه عوض كردن آن ممكن باشد، بايد عوض كنند؛ و الّا بايد با همان كفن او را دفن كنند.

د- جريدتين:

366- مستحب است دو چوب تَر و تازه همراه ميّت در قبر بگذارند، و در صورت امكان بهتر است از درخت خرما يا سدر يا بيد يا انار استفاده كنند؛ ولى اگر هيچ يك از اينها به ترتيبى كه ذكر شد يافت نشود، از هر درختى كه باشد خوب است.

367- بهتر است يكى از چوبها را در طرف راست ميّت از نزد چنبره گردن به بدن او بچسبانند، و چوب ديگر را در طرف چپ بالاى پيراهن نزد چنبره بگذارند.

ه- نماز ميّت:

368- نماز ميّت بايد بعد از غسل و حنوط و كفن كردن او خوانده شود، پس اگر پيش از اين موارد يا در بين انجام دادن آنها نماز بخوانند- اگرچه از روى فراموشى يا ندانستن مسأله باشد- كافى نيست.

369- نماز بر ميّت مذهب دوازده امامى داراى پنج تكبير- به تعداد نمازهاى يوميّه- مى‌باشد، و ما بين آنها چهار دعاء خوانده مى‌شود، به اين ترتيب كه نمازگزار بعد از تكبير اول شهادتين را بگويد، و بعد از تكبير دوم بر پيغمبر صلى الله عليه و آله صلوات بفرستد، و بعد از تكبير سوم براى مؤمنين و مؤمنات و بعد از تكبير چهارم براى ميّت دعاء كند، و باگفتن تكبير پنجم نماز را ختم نمايد.

370- در خواندن نماز ميّت كافى است كه نمازگزار بعد از نيّت و گفتن تكبير اول بگويد:

«أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إلَّا اللَّهُ، وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ»، و بعد از تكبير دوم بگويد: «أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»، و بعد از تكبير سوم بگويد: «أَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ»، و بعد از تكبير چهارم بگويد: «أَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِهذَا الْمَيِّتِ» اگر ميّت مرد است؛ ولى اگر ميّت زن است بگويد: «أَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِهذِهِ الْمَيِّتِ، و سپس تكبير پنجم را بگويد؛ و بهتر است بعد از تكبير اول بگويد: «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ،