راه اول- آزمايش:

247- خونى كه زن مى‌بيند، اگر نداند كه خون حيض است يا خون بكارت، بايد خود را وارسى كند، مثلًا مقدارى پنبه داخل فَرج نمايد و كمى صبر كند، بعد پنبه را آرام بيرون آورد، پس اگر اطراف آن به طور گِرد به خون آلوده باشد خون بكارت است، و چنانچه خون به همه پنبه رسيده باشد حيض است.

راه دوم- اثبات حيض به قاعده عادت و صفات:

248- زنى كه خون مى‌بيند، اگر نداند كه حيض است يا استحاضه، يا بايد با قاعده صفات و يا با قاعده عادت- كه در تيتر بعد بيان مى‌شود- حيض را اثبات نمايد، و يا اگر ممكن است احتياط كند، يعنى چيزى را كه بر حائض حرام است مرتكب نشود، و چيزى را كه بر مستحاضه واجب است بجا آورد؛ و چنانچه احتياط ممكن نباشد، بايد ايامى را به تفصيلى كه بيان مى‌شود حيض قرار دهد.

249- ممكن است زن حامله خون حيض ببيند، و در اين صورت اگر بداند خونى كه ديده حيض است، بايد عمل حائض را انجام دهد؛ و اگر نداند حيض است يا استحاضه، چنانچه داراى صفات حيض بوده و در روزهاى عادت يا يكى دو روز قبل يا بعد از آن باشد خون حيض است؛ و اگر تنها صفت حيض داشته باشد، در صورتى كه اطمينان به حيض بودن آن پيدا كند باز حيض است؛ و الّا استحاضه مى‌باشد.

250- زنهاى حائضى كه سالم هستند و خون ريزى ندارند، مى‌توانند به وسيله ابتداء و انتهاء رؤيت خون- كه تماماً در ظرف ده روز قرار داشته باشد- طبق قاعده‌اى كه در فقره بعد ذكر مى‌شود، عادت خود را به دست آورده و صاحب عادت شوند.

251- زنان حائض به دو گروه تقسيم مى‌شوند:

گروه اول: زنان حائضى كه داراى عادت هستند، و سه دسته مى‌باشند:

1- صاحب عادت وقتيّه و عدديّه، كه دو ماه پشت سر هم در يك وقت معيّن خون حيض ببيند و شماره روزهاى حيض او هم در هر دو ماه يك اندازه باشد، مثلًا اگر دو ماه پشت سر هم از اول تا هفتم ماه خون ببيند، عادت او در هر ماه از اول تا هفتم مى‌باشد.