طلاق (بهم زدن عقد ازدواج)

پنج موضوع از موضوعات رئيسه اين بخش، از فقرات فقهيه جلد 9 ذكر مى‌شوند، كه عبارتند از: 1- مقدّمه، 2- انواع طلاق، 3- صيغه طلاقهاى رِجعى، خُلع و مُبارات، 4- شروط طلاق، 5- عدّه و احكام آن.

اول- مقدّمه:

طلاق در لغت به معناى آزادى و رهايى است و در اصطلاح فقه به صيغه‌اى گفته مى‌شود كه عقد دائم را از بين مى‌برد و موجب جدايى زن و شوهر مى‌گردد.

دين مبين اسلام همانگونه كه نسبت به ازدواج سفارش نموده و آن را سنّت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله دانسته، طلاق را مورد نكوهش و مذمت شديد قرار داده است؛ در بعضى از روايات وارد شده:

«از ميان چيزهاى حلال، طلاق مبغوض‌ترين آنها نزد خداست»؛ ولى با اين حال اگر ادامه زندگى و رابطه همسرى بين زن و شوهر موجب عسر و حرج و فشارهاى روحى و اختلافات شديد و غير قابل اصلاح شود، اسلام طلاق را راه نجات آنان دانسته است.

دوم- انواع طلاق:

1826- طلاق بر دو نوع است: اول: طلاق رجعى، و آن طلاقى است كه شوهر بعد از طلاق حق دارد در ايّام عدّه به زوجه مطلّقه، رجوع نمايد و بدون عقد مجدّد او را به همسرى خود برگرداند،