به فرد يا مؤسسه خيريه‌اى بدهند تا از آن پول عقيقه‌اى تهيه كرده و آن را بكشند و بين فقراء تقسيم نمايند كافى است.

1799- كسى كه مى‌خواهد در عيد قربان استحباباً قربانى كند، اگر نيّت عقيقه هم بنمايد كفايت مى‌كند.

1800- اگر طفل پيش از نماز ظهر روز هفتم پس از ولادت بميرد، عقيقه او ساقط مى‌شود.

1801- عقيقه كردن و موى سر تراشيدن در يك مكان واقع شود و عقيقه بعد از تراشيدن موى سر باشد.

احكام مربوط به شير دادن:

1802- براى شير دادن بچه بهتر از هركس مادرش است و سزاوار است كه مادر براى شير دادن از شوهر خود مزد نگيرد و خوب است كه شوهر مزد بدهد و اگر مادر بخواهد بيشتر از دايه مزد بگيرد، شوهر مى‌تواند بچه را از او گرفته و به دايه بدهد.

1803- بر مادر واجب نيست كه به طور مجانى يا با دريافت مزد كودك خود را شير دهد، ولى در صورتى كه راه تغذيه منحصر به شير مادر باشد و امكان استفاده از شير غير مادر وجود نداشته باشد و يا موجب ضرر و زيان براى كودك شود بر مادر واجب است خودش او را شير دهد.

1804- در فرضى كه مادر براى شير دادن بچه خود مطالبه مزد نمايد، چنانچه خود بچه مال‌دار باشد مزد آن بر خود اوست و گرنه بر پدر و در رتبه بعد با جدّ پدرى كودك است، ولى اگر آنان قدرت ندارند يا در قيد حيات نباشند، بر مادر واجب است بطور مجانى بچه خود را شير بدهد يا زن شيردهى براى او بگيرد و از مال خود مزدش را بدهد و يا اگر براى كودك زيان ندارد از راههاى ديگر- مانند شير حيوان حلال گوشت و شير خشك- او را تغذيه نمايد.

1805- مدت شير دادن كامل دو سال تمام است و بيست و يك ماه هم كافى است؛ و احوط رعايت اين مدت است و كمتر از آن در حق بچه ظلم است.

1806- مستحب است مؤمنين مانع شوند كه زنانشان به هر بچه‌اى شير بدهند، زيرا ممكن است از روى فراموشى دو نفر محرم با يكديگر ازدواج نمايند.

1807- مستحب است بچه از شير مادر خود تغذيه شود مگر دايه از جهاتى- نظير شرافت،