طلاق زن، 11- حرمت ناشى از لعان، 12- جمع بين مادر و دختر، 13- جمع بين دو خواهر، 14- حرمت ناشى از ارتداد زوجين، 15- ازدواج با كافر، 16- حرمت ازدواج با برادرزاده يا خواهرزاده زوجه بى‌اجازه او، 17- نكاح شِغار، 18- حرمت ناشى از سه طلاق زن، 19- ازدواج دائم با داشتن بيش از چهار زن؛ البته توضيح حرمت ناشى از اين اسباب، بطور تفصيل در جلد نهم فقرات فقهيّه، از صفحه 159 تا صفحه 182 بيان شده است.

دهم- احكام مربوط به عقد ازدواج:

1766- اگر زوج هنگام عقد نكاح دائم متمكن از نفقه زوجه باشد و بعد عاجز از پرداخت نفقه او شود بنابر اقوى زوجه نه خودش مى‌تواند عقد را فسخ كند و نه بوسيله حاكم شرع.

1767- شوهر نمى‌تواند همسر خود را به كارهاى خلاف شرع يا كارهايى مجبور نمايدكه انجام آنها بر زن واجب نيست مانند خدمت خانه و حتى شير دادن بچه، و زن مى‌تواند در اين گونه امور از شوهر اطاعت نكند؛ و يا در قبال آنها مطالبه اجرت كند؛ ولى در امور خلاف شرع نبايد از او اطاعت نمايد.

1768- زنى كه از شوهر اطاعت مى‌كند اگر مخارج خود را مطالبه نمايد و شوهر آن را نپردازد، مى‌تواند مخارج هر روز خود را بدون اجازه از مال او بردارد.

1769- يكى از راههاى مهم جلوگيرى از فحشاء و انحراف در جامعه ازدواج موقّت است، حضرت امير المؤمنين على بن ابيطالب عليه السلام و حضرت امام صادق عليه السلام فرموده‌اند: «اگر از ازدواج موقّت جلوگيرى نشده بود هيچ مؤمنى تن به زنا نمى‌داد و جز فرد شقى كسى زنا نمى‌كرد»، از اين رو روايات زيادى از حضرات ائمه اطهار عليهم السلام در مورد ترغيب شيعيان به ازدواج موقت وارد شده؛ و چنانچه كسى توان ازدواج دائم را نداشته باشد و بترسد دچار گناه و فحشاء گردد، ازدواج موقت بر او واجب خواهد بود.

بجاست هدف اصلى از تشريع ازدواج موقت در جوامع مذهبى تشريح شود تا مردم با فرهنگ اصيل اسلام به دور از تعصبات و عادات جاهلى آشناتر گردند.

1770- احوط است شخص، دخترِ بكر را بدون اذن پدر ازدواج موقّت نكند، بلكه با اذن پدر هم‌