ششم- شروط مربوط به عقد ازدواج:

1752- شروط مربوط به نفس عقد، عبارتند از: 1- ايجاب و قبول عقد ازدواج- دائم و موقّت- با لفظى كه دلالت بر انشاء معناى مقصود در محاوره مى‌كند انجام شود، 2- بنابر احتياط در صورت تمكّن صيغه عقد به عربى صحيح خوانده شود، 3- بنابر احتياط عقد به لفظ ماضى خوانده شود؛ اگرچه اقوى اكتفاء به لفظ مستقبل و جمله خبريه است، 4- بنابر احتياط واجب در عقد دائم ايجاب با لفظ «أَنْكَحْتُ» و «زَوَّجْتُ» باشد، 5- بنابر احتياط قبول با لفظ «قَبِلْتُ» گفته شود، 6- ايجاب و قبول پشت سر هم گفته شودو و اگر طورى باشد كه عرفاً بگويند بين آنها فاصله افتاده عقد باطل است، 7- عقد بطور منجّز باشد، پس اگر وقوع نكاح را معلق به شرط نمايند عقد باطل است. 1753- شروط مربوط به زوجين عبارتند از: 1- ازدواج زوج با زوجه حرام نباشد، 2- زوجين مُحرِم نباشند، 3- زوجين كفو هم باشند، 4- زوجين معلوم باشند، 5- زوجين مختار باشند، 6- زوجين قصد عقد داشته باشند.

1754- شروط مربوط به مجرى عقد عبارتند از: 1- هنگام خواندن صيغه معناى آن را بداند، 2- قصد معنى كند، 3- قصد انشاء كند، 4- عاقل باشد، 5- ايجاب از طرف زوجه و قبول از طرف زوج باشد، 6- مجرى عقد ايجاب را مقدّم بر قبول دارد، 7- موجب و قابل اهليّت اجراء صيغه عقد نكاح داشته باشند، 8- در عقد، وكيل از آنچه موكّل براى او از حيث شخص و مهر و سائر خصوصيات تعيين كرده تعدى نكند.

1755- تمام شروط مربوط به نفس عقد- غير از شرط چهارم- و همچنين شروط مربوط به زوجين- غير از شرط سوم- و شروط مربوط به مجرى عقد، در عقد موقّت نيز شرط مى‌باشند، و علاوه بر اينها عقد موقّت سه شرط ديگر دارد: 1- تعيين مدّت، 2- مدت بحسب زمان معيّن باشد، 3- ذكر مهريّه.

هفتم- اولياء شرعى:

1756- اولياء شرعى شخص نابالغ و ديوانه و سفيه عبارتند از: 1 و 2- پدر و جدّ پدرى هرچه بالا