آن نيرو بگيرد و گوشت بر بدنش برويد و استخوانش محكم شود، حرام گوشت مى‌گردد، و حتى نسل و شير آن نيز حرام مى‌شود؛ اما اگر مقدار كمى شير خوك بخورد بطوريكه گوشت و استخوانش از شير خوك نرويد و محكم نگردد، خوردن گوشتش مكروه است؛ و كراهت آن با استبراء برطرف مى‌شود، و استبرائش به اين است كه هفت روز از خوردن شير خوك بازداشته شود و غذاء معمول و مناسب خود را بخورد؛ و اما سگ و كافر حكم خوك را ندارند، پس اگر بره يا بزغاله مثلًا از شير زن كافر يا از شير سگ تغذيه و رشد كند، حرام گوشت نمى‌شود، 4- مردن حيوان حلال گوشت بدون ذبح شرعى، پس هرگاه حيوان حلال گوشت بدون ذبح شرعى بميرد، مُردار آن حرام و نجس است؛ ولى شيردان و پنير مايه آن و نيز اجزائى كه مانند پشم و مو حيات ندارند به حليّت خود باقى مى‌باشند.

چهارم- احكام اجزاء و متعلقات حيوان حلال گوشت:

1602- پانزده جزء از اجزاء حيوان حلال گوشت حرام مى‌باشند:

1- خون، 2- فضله، 3- طحال (سپرز)، 4- آلت تناسلى، اعم از قسمت بيرونى و قسمت درونى، 5- بيضه يا دُنبلان، 6- مثانه (بول دان)، 7- كيسه صفراء (زَهره دان)، 8- نخاع (مغز سفيدى كه در مهره‌هاى پشت است و آن را مغز حرام گويند)، 9- غدّه (تكه گوشت سفيد رنگ و سفتى كه ناخن در آن فرو نمى‌رود و دو طرف گردن و در وسط گوشت دو دست و دو ران مى‌باشد، و البته در هر جاى ديگر بدن حيوان كه غدّه پيدا شود حرام است؛ البته شير گوشت، كه نرم است و با فشار خورد مى‌شودحلال است، 10- رحم حيوان ماده كه بچه در آن بوجود مى‌آيد، 11- بنابر احتياط واجب جفت بچه كه با بچه بيرون مى‌آيد، 12- دو رشته عصب زرد رنگى كه از گردن تا دم حيوان و در پشتش كشيده شده است، 13- دانه خاكسترى رنگى كه در وسط مخ و مخچه حيوان قرار دارد و به اندازه نخود است و رنگ آن با مخ و مخچه كه در جمجمه است تفاوت دارد، 14- حدقه چشم (سياهى چشم)، 15- ذات الأشاجع (كه در ميان سم است).

1603- خوردن منى هر حيوانى حرام است، و نيز خوردن بول و فضله تمامى حيوانات- حتى حيوانات حلال گوشت- حرام است؛ غير از بول شتر كه خوردن آن حلال است.