قرض و دَين‌

سه موضوع از موضوعات رئيسه اين بخش، از فقرات فقهيه جلد 7 ذكر مى‌شوند، كه عبارتند از: 1- تعريف قرض و دَين، 2- شروط قرض، 3- احكام قرض.

اول- تعريف قرض و دَين:

قرض يعنى تمليك مال با ضمان، و بر قرض گيرنده واجب است كه عين يا مثل و يا قيمت مالى را كه قرض كرده، بدون كم و زياد به قرض دهنده برگرداند.

و دين مال كلّى ثابت در ذمّه شخص است، كه بايد آن را به صاحبش ردّ كند، چه آن را به سَلَف فروخته يا به نسيه خريده يا قرض كرده باشد و يا امور ديگرى نظير اينها باشد كه توسط ضمان به ذمّه‌اش آمده، پس قرض نوعى دَين است.

قرض دادن از امور مستحبى است كه به آن سفارش زيادى شده است.

از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله منقول است كه فرمودند: «هر كس به برادر مسلمان خود قرض دهد، مال او زياد مى‌شود و ملائكه بر او رحمت مى‌فرستند».

و نيز فرموده‌اند: «اگر كسى با بدهكار خود مدارا كند، بدون حساب و به سرعت از صراط مى‌گذرد؛ و كسى كه برادر مسلمانش از او قرض بخواهد، چناچه بتواند و به او ندهد، بهشت بر او حرام مى‌شود»؛ البته اينگونه اخبار شامل افرادى كه به قصد كلاهبردارى قرض مى‌خواهند، نمى‌شود.