وصيّت‌

هفت موضوع از موضوعات رئيسه اين بخش، از فقرات فقهيه جلد 6 ذكر مى‌شوند، كه عبارتند از: 1- مقدّمه، 2- وصيّت واجب، 3- اقسام وصيّت، 4- شروط مربوط به وصيّت، 5- برگشت از وصيّت، 6- عمل به وصيّت، 7- راهنماى وصيّت و وصيّت‌نامه.

اول- مقدّمه:

وصيّت در اصطلاح فقه يعنى انسان پيش از مردن به چيزى سفارش كند كه پس از مرگ برايش انجام دهند. در شرع مقدّس اسلام نسبت به وصيت سفارش زياد شده است و در فضيلت آن از رسول خدا صلى الله عليه و آله منقول است: «هركس بدون وصيّت بميرد به مرگ جاهليّت مرده است».

وصيّت كننده را موصى‌ و فرد عهده‌دار انجام وصيّت را وصىّ، و كسى كه به نفع او وصيّت شده را موصى‌له گويند و آنچه مورد وصيّت قرار مى‌گيرد را موصى‌بِه و شخصى كه با تعيين موصى‌- وصيّت كننده- يا حاكم شرع عهده‌دار سرپرستى صِغار شده را قيّم، و فردى را كه موظّف شده كارهاى وصىّ يا قيّم را زير نظر بگيرد ناظر گويند.

دوم- وصيّت واجب:

1481- با آشكار شدن نشانه‌هاى مرگ واجباتى كه بر مكلّف موسّع بوده‌اند از حق اللّه- مثل قضاء نماز و قضاء روزه و پرداخت كفارات و خمس و زكات و مظالم و نذر مطلق و ...- مضيّق‌