بطورى معيّن كند كه سررسيد آن معلوم نباشد- مثلًا به مشترى بگويد سر خرمن پول آن را بدهيد- چون مدّت در اين معامله كاملًا معيّن نشده است معامله باطل مى‌باشد؛ و اقوى آن است كه معيّن بودن مدّت در واقع بدون اينكه دو طرف عقد از آن آگاه باشند كافى نيست، مثل اينكه مدّت قرار دهند تا نوروز يا تا انتقال آفتاب به برج ميزان.

سوم- بيع كالى به كالى:

1346- بيع كالى به كالى يا دين به دين آن است كه كالا و قيمت آن هر دو نسيه باشند و اين بيع باطل است.

چهارم- بيع سَلَف يا سَلَم:

1347- بيع سَلَف يا سَلَم آن است كه كسى چيزى را به عنوان كلّى در ذمّه با صفت و قيمت مشخّص به خريدار بفروشد و قيمت آن را نقداً دريافت دارد و فروشنده آن را بعد از مدّت معيّنى تحويل بدهد، بر عكس معامله نسيه كه جنسى در آن نقد و بهاى آن بعد از مدّتى معيّن پرداخت مى‌شود، كه در اين معامله خريدار را مُسْلِم و بها را مُسْلَم و فروشنده را مُسْلَمٌ اليه و كالا را مُسْلَمٌ فيه مى‌گويند.

1348- بيع سلف در ميوه، باغ، انواع حبوبات، انواع شمردنيها اعم از تخم مرغ، گردو و ...

و نيز در انواع حيوانات، جامه‌ها، نوشيدنيها، داروها و ...- چه تنها باشند و چه با غير خود تركيب شده باشند- جائز است.

1349- بيع سلف نياز به ايجاب و قبول دارد، و از خواص اين معامله آن است كه هر يك از فروشنده و خريدار صلاحيت دارند كه طرف ايجاب يا قبول قرار گيرند.

1350- در صحّت بيع سلف چند چيز شرط مى‌باشد: 1- بيع نقدين به نقدين نباشد، 2- عوض و معوّض هر دو مكيل يا موزون نباشند، 3- عين و اوصاف مالى كه به سلف فروخته مى‌شود معلوم شوند، 4- خريدار پيش از جدا شدن از فروشنده تمام قيمت را به‌او بدهد، 5- مقدار كالاى مورد بيع سلف معلوم شود، 6- زمان تحويل كالا را بطور كامل تعيين كنند، 7- وقتى را براى تحويل كالا تعيين كنند كه كالا در آن وقت كمياب نباشد، 8- بنابر احتياط محل تحويل كالا را تعيين كنند.