ابراز كند، تولّي و تبرّي قلبى كفايت مى‌كند.

1017- دوستى با مؤمنان و دشمنى با دشمنانشان قلباً و قولًا و عملًا واجب است، و مؤمنان بايد نسبت به هم رؤوف و مهربان باشند، و نسبت به طوائف مذكور در تعريف تبرّي سخت‌گيرى كنند، زيرا طلب آمرزش براى كفار و منافقين و مخالفين اسلام جائز نيست؛ ولى در صورت اميدوارى به هدايت آنها، طلب هدايت براى آنان اشكال ندارد، و نيز ارتباط با آنها جهت ارشاد و هدايت مانعى ندارد؛ بلكه گاهى واجب است.

1018- اگر احسان و نيكى به كفار باعث تأليف قلوب و جذب آنها به دين مبين اسلام شود- نه باعث تقويت آنان- جائز و گاهى واجب است، و اگر به جهت انسانيّت و همنوعى باشد نيز مانعى ندارد.

1019- تمامى ملّتها و دولتهاى اسلامى كه در اصول دين اتّفاق دارند غير از منافقين و مخالفين دين اسلام، يك امّت به حساب مى‌آيند و بر همه واجب است حقوق يكديگر را رعايت كنند؛ و هرگاه بعضى از دُوَل اسلامى اين واجب را ناديده بگيرند پس از امر به مروف ونهى از منكر جايز است با وى طبق قاعده الزام عمل نمود. 1020- شناخت اجمالى حضرات چهارده معصوم عليهم السلام و عزادارى براى آنان و برگزارى اعياد اسلامى و جشنهاى مربوط به حضرات معصومين عليهم السلام از شعائر اللّه و از مظاهر تَولّي و تَبرّي مى‌باشد، و ثوابى بسيار عظيم دارد، و موجب غفران و رضوان الهى و شفاعت حضرات معصومين عليهم السلام مى‌شوند.

تذكر- موضوعات و فقرات بخش «تولّي و تبرّي» بطور كامل در جلد چهارم فقرات فقهيّه، از صفحه 13 تا صفحه 46 بيان شده‌اند.