علاوه بر قضاء براى هر روز يك مدّ طعام به عنوان كفاره به فقير بدهد و مانند بسيارى از كفارات مربوط به اعمال حج و عمره كه از اين قبيل است.

سوم- شروط و احكام خصال كفارات:

907- خصال كفّارات- اعمالى كه بايد به عنوان كفاره انجام داده شوند- عبارتند از:

اول: عتق (آزاد كردن بنده)، كه در اين عصر موضوعيّت ندارد.

دوم: صيام (روزه گرفتن)، كه شروط آن عبارتند از: 1- تتابع (پى در پى بودن)، 2- انجام كفاره به يكى از سه طريق: الف- اگر از اول ماه هلالى شروع كند، كافى است كه دو ماه هلالى روزه بگيرد، هرچند هر يك از آنها بيست و نه روز باشد، ب- اگر از وسط ماه هلالى شروع كند، بايد دو ماه را تلفيق نمايد، به اين معنا كه اگر مثلًا دهم ماه شوّال شروع كرده است، روزه‌اش را تا نهم ماه ذى الحجّة ادامه دهد، بدون فرق بين اينكه هر دو ماه ناقص- بيست و نه روز- باشند يا هر دو سى روز تمام باشند و يا يكى از آن دو ناقص و ديگرى تمام باشد؛ ولى احوط آن است كه شصت روز، روزه بگيرد، ج- اگر بين روزهاى دو ماه روزه كفاره به نوعى جدايى بيفتد كه شرعاً مُضرّ به تتابع نباشد بايد شصت روز، روزه بگيرد.

سوم: اطعام مسكين، كه شروط آن عبارتند از: 1- طعام به مسكين داده شود، 2- شخص مسكين مسلمان بلكه مؤمن باشد، 3- شخص مسكين واجب النفقه كفاره دهنده نباشد، 4- طعام كفاره عرفاً از اطعمه باشد، 5- طعام سالم باشد، 6- طعام با غير طعام ممزوج نباشد، 7- مراعات عدد مساكين، 8- به هر مسكين يك نوبت طعام بدهد يا بخوراند.

چهارم: كِسوَة- پوشاندن- مسكين، كه شروط آن عبارتند از: 1- لباسى كه مى‌دهند عرفاً لباس باشد، 2- لباس دوخته باشد، 3- لباس متناسب فقير باشد، 4- مراعات عدد مساكين.

پنجم: فديَة، كه بايد داراى شروط دوم، سوم، چهارم، پنجم و ششم از شروط اطعام مسكين باشد.

تذكر- موضوعات و فقرات بخش «كفّارات» بطور كامل در جلد دوم فقرات فقهيّه، از صفحه 117 تا صفحه 176 بيان شده‌اند.