احكام روزه مستحب:

887- وقت نيّت روزه مستحبى از اول شب است تا موقعى كه به اندازه نيّت كردن به غروب شرعى وقت باقى مانده باشد، و اگر كسى تا اين وقت كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد، چنانچه نيّت روزه مستحبى كند صحيح است، و يك روز روزه مستحبى محسوب مى‌شود.

888- كسى كه مى‌خواهد روزه مستحبى بگيرد، وقتى روزه‌اش صحيح است كه قضاء روزه ماه رمضان بر ذمّه‌اش نباشد؛ و اگر قضاء روزه ماه رمضان بر ذمّه‌اش باشد و از روى فراموشى روزه مستحبى بگيرد، چنانچه قبل از ظهر يادش بيايد، روزه مستحبى او بهم مى‌خورد و مى‌تواند نّيت را به روزه واجب برگرداند؛ و اگر بعد از ظهر بفهمد، روزه‌اش باطل است؛ ولى اگر بعد از مغرب بفهمد، روزه مستحبى او صحيح است.

889- كسى كه مسافر است، بنابر اقوى جائز نيست در سفر روزه مستحبى بگيرد؛ مگر در دو مورد:

اول: هرگاه در مدينه طيّبه باشد، كه براى برآورده شدن حاجت مى‌تواند در آن مكان شريف سه روز روزه مستحبى بگيرد؛ و بهتر است آن سه روز پشت سر هم و روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشند.

دوم: هرگاه از كسانى باشد كه در جلد دوم فقرات فقهيّه، بخش «صوم»، فقرات (322، 324، 326 و 327) ذكر شده‌اند.

890- كسى كه روزه مستحبى گرفته، واجب نيست آن را به آخر برساند؛ بلكه اگر برادر مؤمنش او را به خوردن غذا دعوت كند، مستحب است دعوت او را بپذيرد، اگرچه بعد از ظهر حتى نزديك غروب باشد.

891- روزه مستحبى زوجه بدون اجازه زوج صحيح است؛ مگر اينكه باعث تضييع حق زوج باشد- مثلًا مانع استمتاع او از زوجه‌اش شود- كه در اين صورت روزه زوجه حرام است.

هشتم- روزه‌هاى مكروه:

892- روزه‌هاى مكروه عبارتند از: 1- روزه تمام روز عاشوراء، 2- روزه روزى كه انسان‌