817- كسى كه مى‌خواهد روزه بگيرد، چنانچه پيش از اذان صبح بدون نيّت روزه بخوابد، اگر پيش از ظهر بيدار شود و نيّت روزه كند، روزه او صحيح است، چه روزه او واجب باشد و چه مستحب؛ ولى اگر بعد از ظهر بيدار شود، نمى‌تواند نيّت روزه واجب نمايد.

818- اگر كسى پيش از اذان صبح با نيّت روزه بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود، روزه‌اش صحيح است.

819- اگر كسى نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده، بايد نيّت روزه كند، و روزه‌اش صحيح است؛ ولى اگر كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام داده، يا بعد از ظهر ملتفت شود كه ماه رمضان است، نمى‌تواند آن روز را روزه بگيرد، ولى بايد تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام ندهد، و بعد از رمضان هم آن روزه را قضاء نمايد.

820- روزى را كه انسان شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان، واجب نيست روزه بگيرد؛ و اگر بخواهد روزه بگيرد، نمى‌تواند نيّت روزه ماه رمضان كند، و همچنين نمى‌تواند نيّت كند كه اگر ماه رمضان است اين روزه، روزه رمضان باشد و اگر ماه رمضان نيست روزه قضاء يا مانند آن باشد، بلكه بايد نيّت روزه قضاء يا امثال آن كند، و چنانچه بعد معلوم شود كه آن روز اول رمضان بوده است، روزه‌اى كه گرفته است روزه رمضان حساب مى‌شود؛ و نيز اگر قصد مافى الذّمة كند- يعنى قصد كند روزه‌اى را كه فعلًا خدا از او خواسته، انجام دهد- و بعد معلوم شود كه روز اول رمضان بوده است، از روزه رمضان كفايت مى‌كند.

دوم- طهارت از حدثهاى جنابت و حيض و نفاس در هنگام اذان صبح:

821- اگر شخص جُنُب عمداً تا اذان صبح غسل نكند يا اگر وظيفه او تيمم است عمداً تا اذان صبح تيمم نكند روزه‌اش باطل است؛ مگر در روزه واجب غير معيّن و روزه مستحب.

822- كسى كه در شب ماه رمضان براى هيچ كدام از غسل يا تيمم وقت ندارد، اگر خود را جنب كند روزه‌اش باطل است، و قضاء و كفاره بر او واجب مى‌شود؛ اما اگر براى تيمم وقت دارد، چنانچه خود را جنب كند، بايد تيمم نمايد و روزه بگيرد و روزه‌اش صحيح مى‌باشد، هر چند معصيت كرده است.