روزه بگيرد، بايد روزه‌هايى را كه نگرفته است قضاء كند.

سوم: نزديك بودن زايمان: بنابراين زن حامله‌اى كه زايمان او نزديك است، اگر روزه براى خود او ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، و احتياط مستحب آن است كه براى هر روز يك مُدّ- هفتصد و پنجاه گرم- طعام به عنوان فديه به فقير بدهد؛ و اگر روزه براى خود او ضرر ندارد بلكه براى حمل او ضرر دارد، واجب نيست روزه بگيرد، ولى بايد براى هر روز يك مُدّ- هفتصد و پنجاه گرم- طعام به عنوان فديه به فقير بدهد؛ و در هر دو صورت بايد بعد از رفع عذر، روزه‌هايى را كه نگرفته قضاء كند.

چهارم: كافى نبودن شير زن شيرده براى بچّه: بنابر اين زنى كه بچه شير مى‌دهد و شير او كم است- اعمّ از اينكه مادر باشد يا دايه، با اجرت شير بدهد يا بدون اجرت- اگر روزه براى او ضرر دارد، واجب نيست روزه بگيرد؛ و احتياط مستحب آن است كه براى هر روز يك مُدّ- هفتصد و پنجاه گرم- طعام به عنوان فديه به فقير بدهد؛ و اگر روزه براى خود او ضرر ندارد بلكه براى بچه شير خوار او ضرر دارد، واجب نيست روزه بگيرد، ولى بايد براى هر روز يك مُدّ- هفتصد و پنجاه گرم- طعام به عنوان فديه به فقير بدهد، و در هر دو صورت بايد بعد از رفع عذر روزه‌هايى را كه نگرفته، قضاء نمايد.

شرائط صحّت روزه:

808- شرائط صحّت روزه- شرائطى كه با فراهم آمدن همه آنها روزه مكلف در ماه مبارك رمضان صحيح است و با فقدان هر يك از آنها روزه او صحيح نمى‌باشد- عبارتند از: 1- اسلام، 2- ولايت ائمّه اثنى عشر عليهم السلام، 3- عقل، 4- مست يا بيهوش نشدن، 5- باقى نماندن بر جنابت يا حيض يا نفاس تا اذان صبح، 6- پاك بودن از حيض و نفاس در طول روز رمضان، 7- مسافر نبودن، به گونه‌اى كه نماز قصر شود، 8- مريض نشدن، به گونه‌اى كه روزه براى او مضرّ باشد، 9- خوف نداشتن از بيمارى، 10- مضرّ نبودن روزه، 11- نخوابيدن بدون نيّت روزه از سحر تا زوال.

809- روزه‌دار بايد از طلوع فجر صادق تا مغرب شرعى به هوش باشد، و اگر در بين روز بيهوشى يا مستى بر او عارض شود- حتى يك لحظه- روزه آن روز او باطل مى‌شود، اگرچه مقدار