مستراح بروند.

247- اگر كسى قرآنى را كه مربوط به شخص ديگر است نجس كند، علاوه بر آنكه كار حرامى انجام داده است ضامن خسارت وارد شده نيز مى‌باشد.

248- دادن قرآن به كافر حرام است، و گرفتن آن از او واجب مى‌باشد.

249- نجس كردن زمين و سقف و بام و قسمت داخلى ديوار مسجد حرام است، و هر كس بفهمد بايد فوراً آن را تطهير نمايد؛ و بنابر احتياط واجب فرش مسجد و قسمت خارجى ديوار آن نيز همين حكم را دارند؛ ولى اگر واقف قسمت خارجى ديوار را جزء مسجد قرار نداده باشد، تطهير آن قسمت واجب نيست.

250- اگر وقت نماز برسد و وقت وسعت داشته باشد، چنانچه نمازگزار بفهمد مسجد نجس شده است، بايد تطهير مسجد را بر نماز مقدم نمايد.

251- اگر كسى نتواند مسجد را تطهير كند يا كمك لازم داشته باشد و كمك كننده پيدا نكند، تطهير مسجد بر او واجب نيست؛ ولى اگر بى احترامى به مسجد باشد، بنابر احتياط واجب بايد به كسى كه مى‌تواند تطهير كند اطلاع دهد.

252- گذاشتن جسد ميّت در مسجد پيش از غسل دادن آن اگر موجب سرايت نجاست به مسجد و يا مستلزم هتك احترام نباشد مانعى ندارد؛ اگرچه أحوط ترك آن است؛ ولى اگر ميّت را غسل داده باشند، گذاشتن او در مسجد اشكال ندارد.

253- نجس كردن حرم پيامبر و حرم سائر معصومين (عليهم السلام) حرام است، و اگر نجس شوند و نجس ماندن آنها موجب بى احترامى باشد، تطهير آنها واجب است؛ بلكه احتياط مستحب آن است كه اگر بى احترامى هم نباشد آنها را تطهير نمايند.

254- داخل شدن كفّار در مسجد- هرچند براى شنيدن مطالب اسلامى باشد- اشكال دارد، زيرا علاوه بر كفر معمولًا جنب نيز مى‌باشند؛ و اگر بخواهند جهت شنيدن مطالب اسلامى داخل مسجد شوند، بايد محلى را در كنار مسجد تهيه نمود كه عنوان مسجد نداشته باشد.

255- خوردن و آشاميدن چيز نجس و متنجّس و نيز خوراندن آن به ديگران حرام‌