نمايد- كه بعد از برطرف شدن عين آن يكبار شستن كافى است- و هم با بول- كه تعدّد شستن لازم دارد- فقط دو مرتبه شستن كفايت مى‌كند، بدون فرق بين اينكه چيز متنجّس، اول با بول ملاقات نموده باشد يا با خون.

230- اقوى آن است كه چيز متنجس مانند خود نجس، نجس كننده است، هرچند واسطه زياد باشد، البته به شرط صدق عرفى، يعنى واسطه به حدّى زياد نباشد كه عرفاً بگويند نجاست به چيزهاى بعدى نرسيده است، لكن جميع احكام متنجّس اوّلى بر متنجّسات بعدى جارى نمى‌شود، مثلًا ظرفى كه به سبب آب خوردن يا ليسيدن سگ نجس شده است بايد قبل از شستن خاك‌مال شود؛ ولى خاك‌مال كردن ظرفهايى كه در اثر تماس با آن ظرف نجس شده‌اند واجب نيست.

و همچنين لباسى كه به بول نجس شده است اگر با چند قطعه لباس يا چيزهاى ديگر ملاقات نمايد، غير از لباس اوّلى در بقيّه دو مرتبه شستن لازم نيست.

سه چيز استثناء شده:

سه چيز بر اثر ملاقات با نجاستى كه رطوبت مُسريه دارد نجس نمى‌شوند:

اول- بدن حيوان:

231- اگر عين نجاست به بدن حيوانى برسد، فقط همان عين نجاست نجس است، و چنانچه نجاست از بدن آن حيوان برطرف شود، جاى آن پاك مى‌باشد، بنابر اين اگر مثلًا منقار مرغ يا دهان گربه به خون يا نجاست ديگر آغشته گردد، چنانچه عين نجاست از آنها برطرف شود، جاى آن نجس نيست، و بر طهارت اوّلى خود باقى مى‌باشد، و همچنين است نوزاد حيوانات كه در هنگام ولادت به خون آلوده است.

232- اگر مگس يا حشره ديگر روى چيز نجسى كه تَر است بنشيند، و بعد روى چيز پاكى كه آن هم تَر است بنشيند، چنانچه انسان بداند كه نجاست همراه آن حشره بوده و سرايت كرده است، چيز پاك نجس مى‌شود؛ ولى اگر نداند، آن چيز پاك است.

دوم- باطن انسان:

233- جاهايى از بدن انسان كه ظاهر نيستند- مانند داخل گوش و چشم و دهان‌