و به همان حال باقى بماند.

188- كسى كه ضرورى دين- يعنى چيزى مثل نماز و روزه كه مسلمانان آن را جزء دين مى‌دانند- را منكر شود و بداند آن چيز ضرورى دين است، چنانچه انكار آن چيز برگشت به انكار خدا يا انكار توحيد يا انكار نبوّت كند نجس مى‌باشد؛ ولى اگر نداند، احتياط آن است كه از او اجتناب شود.

189- غُلاة- يعنى كسانى كه يكى از ائمّه (عليهم السلام) را خدا مى‌دانند، يا مى‌گويند خدا در او حلول كرده است- و خوارج- يعنى كسانى كه با ائمّه (عليهم السلام) اظهار دشمنى مى‌نمايند- و نواصب- يعنى كسانى كه از روى دشمنى به ائمّه اطهار (عليهم السلام) دشنام مى‌دهند- نجس مى‌باشند.

190- اگر مسلمانى از روى دشمنى به يكى از دوازده امام (عليهم السلام) دشنام دهد نجس مى‌شود.

191- تمام بدن كافر حتّى مو و ناخن و رطوبتهاى او نجس است، و بايد از همه آنها اجتناب شود.

192- اگر پدر ومادر و جدّ و جدّه بچه نابالغ كافر باشند، آن بچّه نجس است، و بايد از او اجتناب شود؛ ولى اگر يكى از آنان مسلمان باشد، آن بچّه پاك است.

193- متولد شده از زناء- زناءزاده- در صورتى كه پدر و مادر او هر دو يا يكى از آنها مسلمان باشند پاك است؛ و در صورتى كه يكى از آنها كافر باشد ولى به سببى زناء كار نباشد- مثلًا عملى كه انجام داده است از نظر دين خودش زناء محسوب نشود، هرچند از نظر دين طرف او كه مسلمان است زناء باشد- بنابر اقرب بچّه به او ملحق مى‌شود و نجس است.

194- كسى كه معلوم نيست مسلمان است يا نه، و حالت سابقه‌اش از حيث اسلام و كفر هم معلوم نمى‌باشد پاك است، ولى احكام ديگر مسلمانان را ندارد، مثلًا نمى‌تواند زن مسلمان بگيرد، و نبايد در قبرستان مسلمانان دفن شود؛ مگر اينكه در بلاد اسلامى باشد يا مسلمان بودن او احراز شود.