براى دوباره خواندن آن سجده سهو بر او واجب نيست.

1467- اگر نمازگزار سهواً در بين نماز مقدارى حرف بزند، و تمام آن مقدار يك مرتبه حساب شود، انجام دو سجده سهو بعد از سلام نماز براى تمام آن مقدار كافى است؛ ولى اگر در بين حرف زدن متذكر شود و دوباره فراموش كند و حرف بزند، بايد سجده سهو را دو مرتبه بجا آورد.

1468- اگر در بين نماز چيزى كه انجام دادن آن باعث سجده سهو مى‌شود تكرار گردد، واجب است نمازگزار سجده سهو را تكرار نمايد.

1469- در نيّت سجده سهو معين كردن سبب وجوب آن سجده لازم نيست، هرچند اسباب متعدد در يك نماز بوجود آمده باشند، مثلًا اگر نمازگزار از روى فراموشى در يك نماز قيام بيجا و كلام بيجا و سلام بيجا انجام دهد، در هنگامى كه مى‌خواهد سجده سهو را بجا آورد، لازم نيست در نيّت تعيين كند كه كدام سجده براى قيام بيجا و كداميك براى كلام بيجا و كداميك از آنها براى سلام بيجا مى‌باشد.

و همچنين واجب نيست سجده سهو به ترتيب وقوع اسباب بجا آورده شود، بنابر اين نمازگزارى كه سه سبب مذكور براى او پيش آمده است، واجب نيست به ترتيب سجده اول را براى موجب اول و سجده دوم را براى موجب دوم و سجده سوم را براى موجب سوم بجا آورد، بلكه در فرض مذكور وظيفه او فقط انجام سه مرحله سجده سهو است.

1470- هرگاه در يك نماز بر كسى نماز احتياط و قضاء اجزاء فراموش شده نماز و سجده سهو واجب شده باشد، بنابر اقوى بايد سجده سهو را بعد از انجام نماز احتياط و قضاء اجزاء فراموش شده نماز بجا آورد.

1471- اگر نمازگزار به قصد سببى- مثلًا كلام بيجا- سجده سهو انجام دهد، و بعد معلوم شود كه موجب سجده سهو چيز ديگرى- مثلًا قيام بيجا- بوده است، اعاده سجده سهو بر او لازم نيست.

1472- سجده سهو واجب مستقلى است، و جزء نماز يا مكمّل نماز نمى‌باشد، هرچند بر نمازگزار واجب است بعد از سلام نماز فوراً آن را بجا آورد.

1473- نمازگزارى كه سجده سهو بر او واجب شده است، اگر بعد از سلام نماز عمداً آن را بجا نياورد معصيت كرده است، و واجب است هر چه زودتر آن را انجام‌