همان طرف را بگيرد، و نماز را تمام كند؛ و گرنه به دستورهايى كه گفته مى‌شود عمل نمايد.

1395- شكهاى صحيح نُه دسته مى‌باشند:

اول: شك بين دو و سه بعد از سر برداشتن از سجده دوم، كه نمازگزار بايد بنا بگذارد سه ركعت خوانده است، و يك ركعت ديگر بخواند، و نماز را تمام كند، و بعد از سلام نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود بجا آورد.

دوم: شك بين دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم، كه نمازگزار بايد بنا بگذارد چهار ركعت خوانده است، و نماز را تمام كند، و بعد از سلام نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.

سوم: شك بين دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم، كه نمازگزار بايد بنا بر چهار بگذارد، و بعد از سلام نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده و سپس دو ركعت نماز احتياط نشسته بجا آورد؛ و بنابر اقوى نماز احتياط ايستاده را بر نماز احتياط نشسته مقدم كند.

چهارم: شك بين سه و چهار، كه در هر جاى نماز باشد، نمازگزار بايد بنا بر چهار بگذارد، و نماز را تمام كند، و بعد از سلام نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نماز احتياط نشسته بجا آورد.

پنجم: شك بين چهار و پنج در حال ايستاده، كه نمازگزار بايد بنشيند، و تشهد بخواند، و نماز را سلام دهد، و بعد از سلام نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نماز احتياط نشسته بجا آورد.

ششم: شك بين سه و پنج در حال ايستاده، كه نمازگزار بايد بنشيند، و تشهد بخواند، و بعد از سلام نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد.

هفتم: شك بين سه و چهار و پنج در حال ايستاده، كه نمازگزار بايد بنشيند، و تشهد بخواند، و بعد از سلام نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده و سپس دو ركعت نماز احتياط نشسته بجا آورد.

هشتم: شك بين پنج و شش در حال ايستاده، كه نمازگزار بايد بنشيند، و تشهد