پس اگر عمداً يا از روى فراموشى جواب سلام را به قدرى تأخير بيندازد كه جواب آن سلام حساب نشود، چنانچه در نماز باشد نبايد جواب بدهد؛ و اگر در نماز نباشد، جواب دادن واجب نيست.

1282- مستحب است انسان در غير نماز جواب سلام را بهتر از خود سلام بگويد، مثلًا اگر كسى گفت: «سَلامٌ عَلَيْكُمْ» بهتر است در جواب بگويد: «سَلامٌ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ».

1283- انسان بايد جواب سلام را طورى بگويد كه سلام كننده بشنود؛ ولى اگر سلام كننده كر باشد و انسان به طور معمول جواب او را بدهد كافى است.

1284- اگر زن يا مرد نامحرم يا بچّه مميّز- بچّه‌اى كه خوب و بد را تشخيص مى‌دهد- به نمازگزار سلام كند، نمازگزار بايد جواب سلام او را بدهد؛ و بهتر آن است كه در جواب سلام زن بگويد: «سَلامٌ عَلَيْك»، يعنى كاف را حركت زير يا زبر ندهد.

1285- اگر شخصى به عدّه‌اى سلام كند، و كسى كه در بين آنها مشغول نماز است شك كند كه سلام كننده قصد سلام كردن به او را هم داشته است يا نه، نبايد جواب آن سلام را بدهد، و نيز اگر نمازگزار بداند كه سلام كننده قصد سلام كردن به او را هم داشته است ولى شخص ديگرى قبل از او جواب سلام را بدهد، نبايد جواب آن سلام را بدهد؛ اما اگر شخص ديگرى جواب سلام را ندهد، نمازگزار بايد جواب سلام او را بگويد.

1286- بهتر است انسان به سه گروه از مردم سلام نكند:

اول: به كسى كه در حال تشييع جنازه است.

دوم: به كسى كه در حال رفتن به نماز جمعه است.

سوم: به كسى كه در حمام مى‌باشد.

1287- بر هشت گروه از افراد مستحب است كه بر هشت گروه ديگر سلام كنند:

اول: شخصى كه سواره است بر كسى كه پياده مى‌باشد.

دوم: شخصى كه سوار اسب است بر كسى كه سوار قاطر مى‌باشد.

سوم: اشخاصى كه سوار بر اسب و قاطر هستند بر كسى كه سوار الاغ مى‌باشد.

چهارم: شخصى كه ايستاده است و نيز كسى كه در حال راه رفتن مى‌باشد بر كسى كه نشسته است.