روى عمد باشد نماز را باطل مى‌كند.

1272- اگر نمازگزار كلمه‌اى را- مثلًا «اللَّهُ اكْبَرُ» را- به قصد ذكر بگويد و در موقع گفتن آن صدا را بلند كند كه چيزى را به ديگرى بفهماند، يا به قصد اينكه چيزى را به كسى بفهماند ذكرى بگويد و قصد ذكر هم داشته باشد، نمازش صحيح مى‌باشد.

1273- خواندن قرآن در حال نماز- غير از چهار سوره‌اى كه سجده واجب دارند و در احكام سجده بيان شدند- و نيز دعاء كردن در نماز اشكال ندارد، اگرچه به فارسى يا زبان ديگر باشد؛ ولى احتياط مستحب آن است كه نمازگزار به زبان غير عربى دعاء نكند.

1274- اگر نمازگزار چيزى از حمد و سوره و ذكرهاى نماز را عمداً يا احتياطاً چند مرتبه بگويد، اشكال ندارد؛ ولى اگر آنها را از روى وسواس تكرار كند، نمازش باطل مى‌شود.