وَ إِلَيْكَ، لا مَلْجَأَ وَ لا مَنْجا مِنْكَ، وَ لا مَفَرَّ مِنْكَ إِلَّا إِلَيْكَ، سُبْحانَكَ وَ حَنانَيْكَ، تَبارَكْتَ وَ تَعالَيْتَ، سُبْحانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ الْحَرامِ».[1] 7- بعد از تكبير هفتم- تكبيرة الإحرام- بگويد:

«وَجَّهَتُ وَجْهِيَ لِلَّذي‌ فَطَرَ السَّمواتِ وَ الأْرْضَ، عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ، حَنيفاً مُسْلِماً، وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ، إِنَّ صَلاتي‌ وَ نُسُكي‌ وَ مَحْيايَ وَ مَماتي‌ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ، لا شريكَ لَهُ وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ، وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمينَ»[2] يا بگويد:

«يا مُحْسِنُ قَدْ أَتاكَ الْمُسي‌ءُ، وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ أَنْ يَتَجاوَزَ عَنِ الْمُسي‌ءِ، أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسي‌ءُ، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ تَجاوَزْ عَنْ قَبيحِ ما تَعْلَمُ مِنّي‌».[3]

8- در نماز جماعت امام جماعت شش تكبير را آهسته و تكبيرة الإحرام را بلند بگويد، به طورى كه مأمومين آن را بشنوند.

خلل و شك در تكبيرة الإحرام:

1008- اگر نمازگزار شك كند كه تكبيرة الإحرام را گفته است يا نه، چنانچه‌

[1] - اجابت مى‌كنم امر تو را و يارى مى‌دهم تو را، و نيكى در دست تو است، و بدى نيست از سوى تو، و هدايت يافته كسى است كه تو راهنمايى كردى او را، عبد تو و فرزند دو عبد تو، ذليل و خوار است در مقابل تو، از تو است و به كمك تو است و براى تو است و بسوى تو است، نيست پناهگاهى و نه راه نجاتى و نه راه گريزى از تو جز بسوى تو، پاك و منزهى تو و دلسوزى تو، خجسته و برترى تو، پاك و منزهى تو اى پروردگار خانه محترم.

[2] - متوجه نمودم رويم را به سوى كسى كه آفريد آسمانها و زمين را، كسى كه دانا به نهان و آشكار است، پايدار در دين و مسلمانم، و نيستم من از همتا گيرندگان بر خداوند، براستى نمازم و عبادتم و زندگيم و مرگم براى خداوندى است كه پرودگار جهانيان مى‌باشد، نيست شريكى براى او، و به همين فرمان داده شده‌ام، و من از مسلمانانم.

[3] - اى احسان كننده- به بندگان- به تحقيق آمده است به پيشگاه تو بنده گنهكار تو، و به راستى امر كردى تو احسان كننده را كه بگذرد از گناهكار، تو احسان كننده‌اى و من گناهكارم، به حقّ محمّد و آل محمّد، درود فرست بر محمّد و آل محمّد، و درگذر از بديهايى كه مى‌دانى از من.