964- بايد در حال قيام هر دو پا بر روى زمين باشند، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد، پس اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد.

965- أحوط است كه نمازگزار بر سر انگشتان پا يا بر پاشنه پا نايستد؛ هرچند بنابر اقوى ايستادن بر آنها مُكفى است، بلكه بعيد نيست ايستادن بر يك پا هم مكفى باشد.

966- كسى كه مى‌تواند درست بايستد، اگر پاها را به قدرى باز بگذارد كه با ايستادن معمولى زياد فرق داشته باشد نمازش باطل است.

967- موقعى كه انسان در نماز مشغول خواندن چيزى است- حتى ذكرهاى مستحب- نبايد راه برود، و نيز در موقعى كه مى‌خواهد كمى به طرف جلو يا عقب برود يا كمى بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد، نبايد چيزى بگويد؛ به استثناء ذكر «بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِه‌ أَقُومُ وَ أَقْعُدُ» كه نمازگزار بايد اين ذكر را در حال برخاستن براى ركعت بعد بگويد.

968- اگر نمازگزار در حال حركت بدن ذكر بگويد- مثلًا موقع رفتن به ركوع يا سجده تكبير بگويد- چنانچه آن را به قصد ذكرى كه در نماز دستور داده‌اند بگويد، بهتر است نماز را دوباره بخواند؛ ولى اگر به اين قصد نگويد، بلكه فقط بخواهد ذكرى گفته باشد، نمازش صحيح است.

969- حركت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد و سوره اشكال ندارد؛ اگرچه احتياط مستحب آن است كه آنها را حركت ندهند.

970- اگر نمازگزار در موقع خواندن حمد و سوره يا تسبيحات اربعه بى‌اختيار به قدرى حركت كند كه از حال آرام بودن خارج شود، لازم نيست بعد از آرام گرفتن آنچه را در حال حركت خوانده است دوباره بخواند.

971- تا انسان مى‌تواند ايستاده نماز بخواند نبايد بنشيند، بنابر اين كسى كه بدنش در موقع ايستادن بى‌اختيار حركت مى‌كند يا مجبور است به چيزى تكيه دهد يا بدنش را كج كند يا خم شود يا پاها را بيش از حد معمول باز بگذارد، بايد هر طور كه مى‌تواند ايستاده نماز بخواند.

972- كسى كه استقرار ندارد و بدنش بى‌اختيار حركت مى‌كند، در صورتى كه به چيزى تكيه كند و پاها را بيش از حد معمول باز بگذارد مى‌تواند استقرار پيدا كند،