باشد نجس است.

23- اگر باران به قدرى بر لباس يا فرش متنجّسى كه عين نجاست در آن است ببارد كه همه آن را فرا گيرد و عين نجاست هم زائل شود، ظاهر و باطن آن پاك مى‌گردد، و محتاج به فشردن و تعدّد شستن نيست؛ ولى اگر باران به قسمتى از آن برسد، فقط همان قسمت پاك مى‌شود.

24- اگر باران بر حصير و فرش متنجّس ببارد پاك مى‌شوند، و اگر زمين زير آنها هم نجس باشد و باران به آن برسد پاك مى‌گردد؛ امّا اگر از حصير و فرش تقاطر كند و به زمين نجس برسد، پاك شدن آن محل اشكال است.

25- اگر باران بر ظرف متنجّس ببارد پاك مى‌شود؛ مگر اينكه سگ آن را ليسيده يا آب يا چيز روان ديگرى از آن خورده باشد، كه در اين صورت بدون خاك مال كردن پاك نمى‌شود؛ امّا بعد از خاك مال كردن چنانچه يك دفعه باران بر آن ببارد پاك مى‌گردد، و احتياج به تعدّد شستن نيست.

26- هرگاه باران بر ظرفى كه آب متنجّس در آن است- مثل خُم و خمره و كوزه و كاسه و امثال اينها- ببارد، مقدارى را كه آب فرا گرفته است پاك مى‌شود؛ امّا جايى كه آب آن را فرا نگرفته است و نيز پشت ظرف- اگر نجس باشد- تا باران به آنها نرسد پاك نمى‌شوند؛ و در تطهير آب متنجس داخل ظرف وصول باران به تمام سطح آن و امتزاج با آن شرط نيست؛ هرچند أحوط مى‌باشد.

27- هرگاه باران بر زمين متنجّس ببارد- هرچند با كمك باد- آن را پاك مى‌كند؛ ولى اگر بر مكانى ببارد و با ترشّح به مكان متنجّس برسد، آن را پاك نمى‌كند؛ لكن در حالى كه باران ادامه دارد اگر بر روى زمين جارى شود و به زير سقف متنجّس برسد آن را پاك مى‌نمايد.

28- اگر خاك متنجّس به واسطه باران گِل شود پاك مى‌گردد.

29- حوضى كه نجس شده است، اگر باران به طور مستقيم يا به كمك باد بر آن ببارد و يا در حال باريدن از ناودان جارى شود و به آن برسد پاك مى‌گردد.