773- اگر بدن يا لباس خونى نباشند ولى به واسطه خون متنجس شوند، مثلًا آب قليل بر خون بريزد و به بدن يا لباس ترشّح كند، اگرچه مقدار نجس شده كمتر از درهم باشد نمى‌شود با آن نماز خواند.

774- اگر خونى كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگرى به آن برسد- مثلًا يك قطره بول روى آن بريزد- به احتياط واجب بايد در نماز از آن اجتناب كرد، هرچند به جاهاى ديگر بدن يا لباس سرايت نكند.

775- اگر لباسهاى كوچك، مثل عرقچين و جوراب و ...- كه به سبب كوچك بودن نمى‌شود با آنها عورت را پوشانيد- نجس باشند، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت درست نشده باشند، نماز خواندن با آنها صحيح است، و نيز نماز خواندن با انگشتر نجس اشكال ندارد.

776- بهتر آن است كه در حال نماز چيز متنجس- مانند دستمال و كليد و چاقوى نجس و ...- همراه نمازگزار نباشد؛ و اگر اندازه دستمال و مانند آن به مقدارى باشد كه بشود آن را ساتر قرار داد، احتياط آن است كه با آن نماز نخواند؛ ولى كسى كه اين مسأله را نمى‌دانسته و مثلًا مدتى با دستمال متنجسى كه در جيبش بوده نماز خوانده است، لازم نيست آن نمازها را قضاء كند.

777- اگر كسى مى‌داند خونى كه در بدن يا لباس او هست كمتر از درهم است، ولى احتمال مى‌دهد از خونهايى باشد كه نماز با آنها باطل است، جائز است با بدن يا لباس آلوده به آن خون نماز بخواند، و شستن لازم نيست.

778- اگر خونى كه در لباس يا بدن نمازگزار است كمتر از درهم باشد، و نداند آن خون از خونهاى معفُوّ است يا از خونهايى است كه در فقره (769) بيان شده‌اند و معفُوّ نيستند، چنانچه با آن نماز بخواند و بعد معلوم شود از خونهايى بود كه معفُوّ نيستند، اعاده آن نماز لازم نيست، و همچنين اگر معتقد باشد كه خون كمتر از درهم است و با آن نماز بخواند، و بعد معلوم شود كه به مقدار درهم يا بيشتر بوده است، در اين صورت نيز اعاده نماز لازم نيست.

779- اگر پرستار بچه بيش از يك لباس ندارد، چنانچه نتواند لباس ديگرى بخرد يا كرايه كند و يا عاريه نمايد، هرگاه در شبانه روز يك مرتبه لباس خود را آب بكشد