مى‌باشند.

پانزدهم: افضل آن است كه نمازهاى مستحبى را- غير از نماز مستحبى كه مختص به مسجد است- در خانه بخوانند نه در مسجد؛ هرچند جريان اين حكم در همه نوافل محل اشكال است؛ اما در نمازهاى فريضه افضل آن است كه در مسجد خوانده شوند.

شانزدهم: خواندن نمازهاى مستحبى در داخل خانه كعبه و يا بر بام آن اشكال ندارد؛ ولى خواندن نمازهاى فريضه در داخل خانه كعبه و يا بر بام آن مكروه است.

هفدهم: خواندن نمازهاى فريضه- غير از نماز طواف- به جماعت جائز است؛ ولى خواندن نوافل به جماعت جائز نيست؛ مگر نماز استسقاء و نماز عيدين.

هجدهم: كسى كه نماز نافله را نشسته بجا مى‌آورد، مستحب است هر دو ركعت را يك ركعت حساب كند، مثلًا هرگاه نافله صبح را كه دو ركعت است نشسته بجا آورد، مستحب است آن را چهار ركعت با دو سلام بخواند، و همچنين است سائر نمازهاى مستحبى؛ اما اگر كسى به خاطر عذرى نمازهاى فريضه را نشسته بجا مى‌آورد، نبايد هر دو ركعت را يك ركعت حساب كند.

701- هرگاه كسى نماز مستحبى را نشسته بخواند، و پيش از تمام شدن قرائت حمد يا سوره برخيزد و بقيّه قرائت را ايستاده تمام كند و از قيام به ركوع برود، نماز او ايستاده محسوب مى‌شود، و نياز نيست دو ركعت را يكى حساب كند.

702- كسى كه نشسته نافله مى‌خواند در كيفيت نشستن مخير است، حتى مى‌تواند پا را دراز كند؛ ولى بهتر است در حال قرائت و ركوع به گونه‌اى بنشيند كه در فقره (1224) بيان خواهد شد.

703- هرگاه كسى نذر كند كه نافله‌اى را بجا آورد، جائز است آن را نشسته انجام دهد؛ و اگر نذر كند نافله را نشسته بخواند، نذرش صحيح مى‌باشد.

704- اگر فريضه‌اى بالعرض نافله شود، مثلًا نمازگزار پس از بجا آوردن فريضه براى فضيلتى- مانند خواندن به جماعت- يا براى احتمال خللى استحباباً آن فريضه را اعاده كند، يا اينكه قضاء فريضه‌اى را كه بر ذمه ميّتى مى‌باشد تبرعاً بجا آورد، حكم نافله بر آنها مترتب نمى‌شود؛ و چنانچه نافله‌اى به سببى مانند نذر يا امر و الدين بر كسى واجب شود، حكم فريضه بر آن مترتب نمى‌شود.