بهم نخورد جائز است كسى كه زودتر به سلام نماز رسيده است منتظر بماند تا با هم سلام نماز را بگويند.

614- هرگاه مأموم مثلًا براى ركعت دوم يا سوم با امام برخيزد، و در حال قيام متذكر شود كه از ركعت سابق يك سجده يا دو سجده يا تشهد را فراموش كرده است، بايد برگردد و جزء فراموش شده را بجا آورد، و در اين حال اگر عرفاً از صدق اقتداء و هيئت جماعت بيرون نرفته باشد، مى‌تواند بر نيّت اقتداء باقى بماند؛ و الّا بايد قصد فرادى نمايد.

615- هرگاه مأموم بعد از سجده دوم امام شك كند كه با امام يك سجده انجام داده است يا دو سجده، چنانچه از محل نگذشته باشد بايد بنابر يك بگذارد، و سجده ديگرى بجا آورد.

616- اگر مأموم نماز مغرب را به نماز عشاء امام اقتداء كند، و در حال قيام شك كند كه ركعت سوم است يا چهارم، بايد به همان حال منتظر بماند تا امام به ركوع و سجود برود و معلوم شود، پس اگر ركعت سوم بوده، باقى نماز را بجا آورد و نماز او صحيح است، و اگر معلوم شود كه ركعت چهارم بوده، بنشيند و تشهد و سلام را بگويد، و بنابر أحوط براى هر زيادى- از بحول اللَّه و قيام و ...- دو سجده سهو انجام دهد.

617- كسى كه نماز را به جماعت يا فرادى بجا آورد و احتمال خلل در آن ندهد، هرچند نمازش صحيح است ولى جائز است آن را به صورت جماعت يا فرادى اعاده نمايد، بلكه جائز است نمازى را كه به جماعت خوانده است با جماعت ديگر اعاده نمايد، و نيز اگر دو نفر نماز فريضه‌اى- مثلًا نماز ظهر- را به صورت فرادى خوانده‌اند، جائز است همان نماز را به جماعت و با امامت يكى از آن دو اعاده كنند؛ ولى شخص ديگرى كه نماز فريضه را نخوانده است، نمى‌تواند براى خواندن آن در جماعت آنها داخل شود.

618- هرگاه بعد از اعاده كردن نماز به جماعت معلوم شود نمازى كه اول بجا آورده شده باطل بوده است، نمازى كه دوباره خوانده شده است كافى مى‌باشد.

619- در نمازى كه مأموم آن را دوباره مى‌خواند قصد وجه لازم نيست، و قصد وجوب هم مضرّ به صحّت آن نمى‌باشد.