«بِسْمِ
اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» و به ركوع رود، سپس بايستد و بگويد:
«قُلْ
هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» و دوباره به ركوع رود، و بعد از ركوع بايستد و
بگويد:
«اللَّهُ
الصَّمَدُ» و باز به ركوع رود، و پس از آن بايستد و بگويد:
«لَمْ
يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ» و به ركوع برود، و باز هم سر بردارد و بگويد:
«وَ
لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ» و بعد از آن به ركوع پنجم برود، و
بعد از سر برداشتن از ركوع دو سجده بجا آورد، و سپس برخيزد و ركعت دوم را مثل ركعت
اول بجا آورد، و بعد از سجده دوم از ركعت دوم تشهّد بخواند و نماز را سلام دهد.
و
اقوى آن است كه در قيام بعدى سوره را از آن جايى كه در قيام قبلى قطع كرده است
شروع كند، و مادامى كه سوره تمام نشده است خواندن حمد مشروع نمىباشد؛ و هرگاه در
يكى از قيامها سوره تمام شود، بايد در قيام بعد حمد و سوره را به گونهاى كه در
متن و پاورقى فقره بعد ذكر شده است بخواند.
314-
اگر مكلف در يك ركعت از نماز آيات پنج مرتبه حمد و سوره بخواند، و در ركعت ديگر يك
حمد بخواند و سوره را پنج قسمت كند مانعى ندارد.[1]
[1] - مكلف مىتواند نماز آيات را
به چند صورت ديگر هم بخواند:
اول: آن را به عكس صورتى كه در
فقره( 314) بيان شد بخواند.
دوم: در هر كدام از دو ركعت آن
بيش از يك سوره بخواند، به اين معنى كه در بعضى از قيامها سوره را تمام كند، و در
بعضى ديگر از قيامها سوره را تقسيم نمايد، و در اين فرض در هر ركعت بايد بيش از يك
حمد بخواند، زيرا بعد از تمام شدن سوره در يكى از قيامها بايد در قيام بعدى حمد و
سوره را اعاده كند.
سوم: در ركعت اول در هر قيام پيش
از ركوع يك حمد و يك سوره تمام بخواند، و ركعت دوم را مثل صورت دوم بخواند.
چهارم: آن را به عكس صورت سوم بجا
آورد.
پنجم: ركعت اول آن را به گونهاى
كه در فقره( 314) بيان شد بخواند، و ركعت دوم آن را مانند صورت دوم بجا آورد.
ششم: آن را به عكس صورت پنجم
بخواند؛ ولى بهتر است دستورى را كه در فقره( 312) ذكر شد اختيار نمايد.