واجب بگويد ديگرى مستحب مى‌شود- و قبل از گفتن سلام مستحب از قصد اقامت برگردد- مثلًا «السَّلامُ عَلَيْنا وَ عَلى‌ عِبادِ اللَّهِ الصَّالِحينَ» را به عنوان سلام واجب بگويد و قبل از گفتن «السَّلامُ عَلَيكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ» كه سلام مستحب مى‌شود از قصد خود برگردد- تا زمانى كه آنجا هست و قصد مجدد نكرده است بايد نماز را تمام بخواند، و همچنين است اگر بعد از گفتن سلام نماز و پيش از بجا آوردن سجده سهوى كه در آن نماز بر او واجب شده است يا پيش از قضاء سجده يا تشهدى كه از آن نماز فراموش شده است از قصد اقامت عدول نمايد.

اما اگر در ركعات نماز شك كند، و بعد از سلام نماز قبل از بجا آوردن نماز احتياط يا در بين آن بخواهد از قصد اقامت برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند؛ هرچند در اين صورت- بلكه قبل از قضاء اجزاء فراموش شده- أحوط آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند.

219- اگر مسافر بعد از قصد اقامت از قصد خود عدول نمايد، و شك كند كه عدول از قصد بعد از خواندن نماز چهار ركعتى بوده است يا نه، بايد بنا بگذارد كه پيش از خواندن آن بوده است، و نمازهاى خود را شكسته بخواند.

220- اگر كسى بعد از قصد اقامت بداند نماز چهار ركعتى خوانده و از قصد اقامت هم برگشته است، و شك كند كدام يك جلوتر بوده است، و تاريخ هيچكدام هم معلوم نباشد، بايد نماز را شكسته بخواند، و نمازى را هم كه تمام خوانده است به صورت شكسته اعاده نمايد.

221- اگر مسافر بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى از قصد اقامت عدول نمايد، و لكن معلوم شود نمازى كه خوانده باطل بوده است، بايد مانند كسى كه بعد از قصد اقامت نماز چهار ركعتى نخوانده است نماز را شكسته بخواند.

222- هرگاه مسافر به نيّت تمام نماز را شروع نمايد و بعد از سلام شك كند كه آيا در ركعت چهارم سلام داده است يا در ركعت سوم يا در ركعت دوم، بايد بنا بگذارد كه در ركعت چهارم سلام داده است، بنابر اين چنانچه بعد از اين نماز از قصد اقامت عدول كند، بايد نمازهاى بعد را تمام بخواند.

223- اگر مسافر قصد اقامت كند و بعد از خروج وقت از اقامت عدول نمايد،