احسان به ميّت بجا آورده شود.

1257- هرگاه شخصى سهواً نماز وحشت را به كيفيت مزبوره بجا نياورد- اگرچه يك آيه از «إِنَّا أَنْزَلْناهُ» يا يك آيه از آية الكرسى را نخواند- بايد نماز را اعاده نمايد، هرچند نمازى كه خوانده شده است صحيح مى‌باشد.

1258- اگر كسى براى خواندن نماز وحشت اجرت گرفته و آن را نخوانده باشد، و يا چيزى از آن نماز را از روى فراموشى ترك نموده باشد، بايد مالى را كه گرفته است به صاحبش برگرداند، و چنانچه او را نمى‌شناسد به نيّت او صدقه بدهد؛ ولى اگر بداند صاحب مال راضى است، مى‌تواند در وقت ديگر بدون قصد ورود نماز را بجا آورد، و ثوابش را به ميّت هديه نمايد.

1259- جائز است يك نفر بيش از يك نماز وحشت به قصد اهداء ثواب يا تبرّع يا با اجازه از موجر- ولى نه به قصد ورود- بجا آورد؛ و اگر موجر پولى به كسى بدهد كه به چهل نفر بپردازد تا هر كدام يك نماز وحشت بخوانند، بايد پول را به چهل نفر براى چهل نماز بدهد.

1260- نوحه خواندن بر ميّت به شعر يا به نثر مادامى كه متضمن بر دروغ و سائر محّرمات از قبيل غناء و افتراء و مانند اينها نباشد جائز است، و نيز نبايد كارى را كه ميّت نكرده است به او نسبت دهند.

1261- اجرت گرفتن براى نوحه سرايى بر ميّت چنانچه مشتمل بر باطل نباشد جائز است.

1262- هزينه مجالسى را كه به جهت ترحيم و گراميداشت ميّت برگزار مى‌شود نبايد از حق ورثه نابالغ بردارند، و جائز نيست چيزى از سهم ورثه بالغ را هم خرج كنند؛ مگر اينكه خود آنان با رضايت هزينه را پرداخت نمايند، يا شخصاً مجالس را برگزار كنند.

1263- زيارت قبور مؤمنين در روزهاى دوشنبه و پنجشنبه- خصوصاً عصر آن- و صبح شنبه بر مرد و زن سنّت مؤكّد است، به شرط اينكه جزع نكنند و صبر نمايند.