نبودن او با قيام مأمومين و زياد نبودن فاصله بين امام و مأمومين و بين خود مأمومين- نيز موجود باشد؛ و هرگاه مأمومين همه زن باشند، جائز است امام آنها نيز زن باشد؛ لكن در اين صورت بهتر بلكه أحوط آن است كه امام آنها با مأمومين در يك صف بايستد، و جلوتر از آنان نايستد.

1224- جائز است برهنگان چه به فُرادى‌ و چه به جماعت بر ميّت نماز بخوانند، ولى بايد مثل جماعت زنان امام در صف مأمومين بايستد؛ و درحال خواندن نماز ميّت واجب است ستر عورت نمايند؛ و اگر ممكن نباشد، بايد نشسته نماز بخوانند.

1225- در نماز ميّت عدول از امامى به امام ديگر جائز است، و همچنين است عدول از جماعت به فُرادى‌، ولى به شرط اينكه بيش از حد متعارف از جنازه دور نبوده و از مُحازات بيرون نباشد، و حائلى هم در بين نباشد.

1226- اگر مأموم پيش از امام تكبير اول را بگويد، يا بايد فُرادى‌ نماز بخواند يا نماز را رها كند و مجدّداً با امام تكبير بگويد؛ امّا اگر در تكبيرات بعدى بر امام سبقت بگيرد، جائز است نماز را فُرادى‌ بخواند، يا صبر كند تا امام تكبير بگويد و با او دعاء را بخواند؛ لكن أحوط آن است كه بعد از تكبير امام تكبير را اعاده كند.

1227- اگر كسى در بين نماز جماعت بر ميّت حاضر شود، جائز است نيّت كند و بعد از تكبير امام تكبير بگويد، و آن را تكبير اول خود قرار دهد، و دعاء بعد از تكبير اول را بخواند، و همينطور بعد از هر تكبيرى دعاء همان تكبير را بخواند، و بعد از پايان جماعت بقيّه نماز را با رعايت شرائط به صورت فُرادى‌ بجا آورد، هرچند به طور اختصار؛ و هرگاه فرصت نباشد، در همانجا كه ايستاده است بقّيه تكبيرات را بدون دعاء پى در پى بگويد؛ و اگر بتواند رو به قبله بودن و سائر شرائط را رعايت كند، جائز است همراه جنازه برود، و در همان حال نماز را تمام كند.

1228- مبادرت به نماز ميّت مستحب است، حتّى در وقت فضيلت نماز يوميّه، و أولى‌ آن است كه نماز ميّت را بر نماز نافله و بر قضاء نماز يوميّه مقدم كنند؛ و چنانچه وقت يوميّه وسيع باشد، و ميّت در معرض خطر يا فساد واقع شود، نماز ميّت مقدم‌