آيات قرآن و ادعيه در نماز ميّت جائز است، مادامى كه صورت نماز محفوظ بماند.

1191- آن مقدار از دعاء كه خواندن آن در بين تكبيرات واجب است، بايد به زبان عربى خوانده شود؛ و زائد بر آن مقدار در بين تكبيرات به هر زبانى باشد اشكال ندارد.

1192- در خواندن نماز ميّت لازم است ضمائر كلمات مطابق با جنس ميّت باشد، يعنى اگر ميّت مرد است ضمائر مذكر و اگر زن است ضمائر مؤنث بكار ببرند؛ ولى چنانچه به خاطر ندانستن حكم مسأله يا فراموشى ضمير مؤنث را براى مرد و ضمير مذكر را براى زن بياورند نماز باطل نمى‌شود.

1193- هرگاه نمازگزار نداند ميّت زن است يا مرد، جائز است ضمائر را به قصد شخص يا نعش به صورت مذكر و به قصد جثّه يا جنازه به صورت مؤنث بياورد؛ بلكه اگر معلوم باشد مرد است يا زن نيز جائز است چنين كند.

1194- هرگاه غسل و تيمّم يا كفن يا هر دو متعذر باشند، نماز ميّت ساقط نمى‌شود؛ و چون در هنگام نماز بايد عورت ميّت پوشيده باشد، اگر عورت او پوشيده نباشد، بايد به وسيله‌اى آن را بپوشانند؛ و الّا او را در قبر بگذارند، و عورتش را با خاك و يا با چيز ديگر بپوشانند، و نماز بر او بخوانند؛ و در چنين فرضى بايد در حال نماز او را در قبر بر پشت بخوابانند، و بعد از نماز او را به پهلوى راست بخوابانند و دفن كنند.

1195- نماز خواندن بر ميّت مسلمان و بر بچه‌اى كه پدر يا مادر او مسلمان باشند و شش سال داشته باشد واجب است؛ و ملحق به مسلمان است در وجوب نماز بر او لَقيط دارالإسلام و مرده‌اى كه در بلاد مسلمين يافت شود.

1196- نماز خواندن بر بچه‌اى كه شش سال او تمام نشده است مستحب مى‌باشد؛ ولى بر بچه‌اى كه مرده به دنيا آمده است مستحب نيست.

1197- نمازگزار بر ميّت بايد مسلمان دوازه امامى و عاقل- و بهتر است بالغ باشد- و دانا به مسائل نماز ميّت و مأذون از طرف ولىّ ميّت يا معيّن شده از طرف خود ميّت باشد.

1198- اگر كسى يك نماز بر دو ميّت كه تنها از طرف ولىِّ يكى از آنان اذن دارد