اكتفاء مى‌شود؛ و اگر يك پارچه مقدور باشد، بايد آن را پيراهن قرار دهند؛ و اگر ممكن نشود مگر به قدر ستر عورت، به همان اكتفاء مى‌شود؛ و اگر تنها به قدر پوشاندن يكى از عورتين است، بايد قُبُل را بپوشانند.

1158- بنابر احتياط واجب هر يك از سه پارچه كفن نبايد به قدرى نازك باشد كه بدن ميّت از زير آن پيدا باشد.

1159- كفن كردن ميّت با پوست مردار و چيز غصبى جائز نيست، اگرچه چيز ديگرى هم پيدا نشود؛ و چنانچه كفن ميّت غصبى باشد، و صاحب آن راضى نشود، بايد آن را از تن او بيرون آورند، اگرچه او را دفن كرده باشند.

1160- كفن كردن ميّت در حال اختيار با پارچه ابريشمى خالص يا پارچه زر بافت و يا پارچه‌اى كه از پشم يا موى حيوان حرام گوشت تهّيه شده است جائز نيست، و همچنين كفن كردن ميّت با چيز متنجّس- و لو متنجّس به نجاست معفّوه در نماز- و با پوست حيوان حلال گوشتى كه ذبح شرعى شده است جائز نيست؛ ولى اگر كفن از مو و پشم حيوان حلال گوشت باشد اشكال ندارد؛ هرچند احتياط مستحب آن است كه با اين دو نيز ميّت را كفن نكنند؛ و امّا در حال اضطرار تكفين ميّت به همه اينها جائز است.

و چنانچه در حال ضرورت امر دائر شود بين پوست حيوان حلال گوشت تذكيه شده با يكى از مذكورات، پوست مقدّم است؛ و اگر امر دائر شود بين چيز متنجّس و حرير يا بين چيز متنجّس و اجزاء حيوان حرام گوشت، چيز متنجّس مقدّم است، به شرط اينكه نجاستش مُسريه نباشد؛ و اگر امر دائر شود بين حرير و اجزاء حيوان حرام گوشت، حرير مقدّم است؛ و اگر امر دائر شود بين پوست حيوان حرام گوشت و سائر اجزاء آن، سائر اجزاء آن مقدّم است.

1161- اگر كفن ميّت به نجاست خود ميّت يا نجاستى ديگر نجس شود، چنانچه كفن ضائع نمى‌شود، بايد مقدار نجس شده را بشويند يا ببرند، اگرچه بعد از گذاشتن در ميّت در قبر باشد؛ و امّا اگر شستن يا بريدن آن ممكن نيست، در صورتى كه عوض‌