938- كسى كه يقين دارد وقت نماز تنگ است، اگر بدون جستجوى آب با تيمم نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد كه براى جستجو وقت داشته است، تيمم و نماز او باطل مى‌باشد، و بايد دوباره نمازش را بخواند، و اگر وقت گذشته است قضاء نمايد.

939- اگر كسى بعد از داخل شدن وقت نماز وضوء داشته باشد، و بداند كه اگر وضوء خود را باطل كند تهيه آب براى او ممكن نيست يا نمى‌تواند وضوء بگيرد، چنانچه نگهدارى وضوء براى او ضرر ندارد و مى‌تواند وضوء خود را نگهدارد، نبايد آن را باطل كند؛ و اگر باطل كند معصيت كرده است، ولى بايد براى نماز تيمم كند، و انجام سائر كارهاى مشروط به طهارت نيز با اين تيمم اشكال ندارد.

940- كسى كه پيش از وقت نماز وضوء دارد، و مى‌داند كه اگر وضوء خود را باطل كند تهيه آب براى او ممكن نيست، چنانچه بتواند وضوء خود را نگهدارد و نگهدارى وضوء براى او ضرر ندارد، احتياط واجب آن است كه وضوء خود را باطل نكند؛ ولى اگر باطل كرد، بايد براى نماز تيمم كند، و انجام سائر كارهاى مشروط به طهارت نيز با اين تيمم اشكال ندارد.

941- كسى كه فقط به مقدار وضوء يا غسل آب دارد، و مى‌داند كه اگر آن را بريزد آب پيدا نمى‌كند، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد، ريختن آن آب حرام است؛ و احتياط آن است كه پيش از وقت نماز هم آن آب را نريزد؛ ولى اگر آن را ريخت، نمازش با تيمم صحيح مى‌باشد.

دوم- تهيّه آب مشقّت شديد داشته باشد:

942- اگر آب در آن محدوده موجود باشد، ولى بدست آوردن آن به گونه‌اى دشوار باشد كه مكلف دچار حَرَج و مشقّت شديد شود- مثلًا پير يا مريض است و كسى هم او را در اين خصوص كمك نمى‌كند- بايد تيمم نمايد.

943- اگر تحصيل آب لوازمى مانند دلو و ريسمان و امثال اينها لازم داشته باشد، و مكلف مجبور باشد آنها را بخرد يا كرايه نمايد- اگرچه قيمت آن چند برابر معمول باشد- در صورتى كه بتواند بايد آنها را تهيه كند، و همچنين است اگر آب را به چند برابر