از او خارج مى‌شود شرعاً خون نفاس نيست.

860- كمترين مدتى كه زنان خون نفاس مى‌بينند يك لحظه است، و بيشترين مقدار آن ده روز مى‌باشد.

861- ابتداء نفاس از وقت ديدن خون است نه از لحظه ولادت، بنابر اين اگر زائو از روز هفتم زايمان خون ببيند، همين روز ابتداء نفاس او است، و پايانش روز هفدهم مى‌باشد.

862- اگر زائو بعد از ولادت خونى ببيند، و بعد آن خون قطع شود، و قبل از پايان روز دهم دوباره خون ببيند، هر دو خون با پاكى وسط يك نفاس مى‌باشند.

863- خونى كه با اولين جزء بچه تا خروج كامل آن بيرون مى‌آيد، اگرچه يك ماه يا بيشتر طول بكشد- مثلًا بچّه مرده قطعه قطعه خارج شود و خون هم مستمر بيايد- تمام آن مدت نفاس است، و لكن انتهاء نفاس ده روز از حين خروج تمام قسمتهاى طفل مى‌باشد.

864- هرگاه زنى در يك زايمان دو فرزند به دنيا بياورد، اگر بين تولد آنها ده روز فاصله شود، و خون مدام بيايد، براى هر طفل ده روز نفاس مى‌باشد؛ ولى اگر فاصله بين آنها كمتر از ده روز باشد، و خون مستمر بيايد، بين دو نفاس تداخل مى‌شود؛ و چنانچه بين دو نفاس مدتى پاك شود، آن مدت جزء نفاس نيست، هرچند كمتر از ده روز باشد.

865- ممكن است بين نفاس و حيضى كه زن پيش از زايمان ديده است كمتر از ده روز فاصله شود؛ لكن بنابر اقوى بين نفاس و حيضى كه بعد از آن مى‌بيند بايد ده روز فاصله باشد.

866- اگر خون زايمان از ده روز بگذرد، چنانچه زائو در حيض عادت دارد، به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقيّه استحاضه است؛ و اگر در حيض عادت ندارد، تا ده روز نفاس و بقيّه استحاضه مى‌باشد.

867- زنى كه عادت حيضش كمتر از ده روز است، اگر بيش از روزهاى عادتش‌