845- اگر زن احتمال بدهد كه خون حيض در باطن فرج او هست، ولى به علّتى مانند تاريكى يا نابينايى نتواند به گونه‌اى كه در فقره فبل گفته شد استبراء كند، بنابر اقوى بايد غسل كند، و عبادات خود را بجا آورد، و هرگاه يقين به پاكى پيدا كرد، بايد دوباره غسل كند، و اگر در آن مدت روزه واجب گرفته است آن را قضاء نمايد؛ بلكه بهتر است هر وقت احتمال بدهد خون در باطن بوده است، مجدّداً براى نمازى كه مى‌خواهد بخواند غسل كند.

846- بنابر اقوى آب غسل زوجه بر ذمّه زوج است.

847- غسل احرام بر حائض مستحب است.

848- تغيير دادن عادت- چند روز جلو يا عقب انداختن آن- اگر ممكن باشد و محذورى نداشته باشد اشكال ندارد؛ و در صورتى كه تغيير دادن ايام حيض امكان داشته باشد، چنانچه زوج براى بهره بردن از همسر خود به او بگويد بايد ايام حيض را مثلًا در آخر ماه قرار دهى، بر او واجب مى‌شود كه عادتش را تغيير دهد، و مخالفت موجب نشوز مى‌باشد.

849- چنانچه زن به سبب مصرف دارو ايام حيض خود را زياد كند، مادامى كه از ده روز تجاوز نكند حيض است، و اگر ايام حيض را كم كند، چنانچه از سه روز كمتر نشود حيض است.

850- اگر زن در ايام عادت- چه وقتيه باشد يا عدديه يا هر دو- دو روز خون حيض ببيند، و قبل از روز سوم كارى كند كه به كلى خون از بين برود، و در رحم و فضاء فرج هم باقى نماند، جريان احكام حيض بر آن دو روز مشكل است؛ هرچند موافق با احتياط مى‌باشد.

851- چنانچه جلوگيرى از حيض براى زنان در حال يا آينده ضرر نداشته باشد، جائز است در ماه رمضان و موسم حج و ... به وسيله‌اى- مانند مصرف دارو- از حيض شدن خود جلوگيرى نمايند، و بدون ابتلاء به حيض روزه و حج و ... را بجا آورند.

852- اگر پزشك كارى كند كه حيض زن بسته شود گناه كرده است، و به تفصيلى‌