است استحاضه مى‌باشد، و بايد عبادتهايى را كه در روزهاى قبل و بعد از عادت بجا نياورده است قضاء نمايد.

786- زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر تعدادى از روزهاى عادت را با چند روز پيش از آن خون ببيند، و روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه آنها حيض است؛ و اگر از ده روز بيشتر شود، بايد روزهايى را كه در عادت خون ديده با چند روز پيش از آن كه روى هم به تعداد عادت او شود حيض، و روزهاى اول را استحاضه قرار دهد؛ و اگر تعدادى از روزهاى عادت را با چند روز بعد از آن خون ببيند، و روى هم بيش از ده روز نشود، همه آنها حيض است؛ و اگر بيشتر شود، بايد روزهايى كه در عادت خون ديده است را با چند روز بعد از آن كه روى هم به مقدار عادت او شود حيض، و بقيّه را استحاضه قرار دهد.

787- صاحب عادت وقتيه و عدديه اگر در وقت عادت خون نبيند، و در غير آن وقت به تعداد روزهاى حيضش خون ببيند، بايد همان را حيض قرار دهد، چه پيش از وقت عادت خون ديده باشد يا بعد از آن.

788- صاحب عادت وقتيه و عدديه اگر در وقت عادت به تعداد كمتر يا بيشتر از روزهاى عادت خون ببيند، و بعد از پاك شدن دوباره به تعداد روزهاى عادتش خون ببيند، چنانچه بين دو خون ده روز فاصله شده و خون دوم به صفات حيض است، بايد هر دو را حيض قرار دهد؛ و اگر ده روز فاصله نشده و هر دو خون با پاكى وسط بيش از ده روز است، بايد خون اول را حيض و خون دوم را استحاضه قرار دهد؛ و اگر بيش از ده روز نيست، تمام خونها و روزهايى كه در وسط پاك بوده است حيض مى‌باشد.

789- صاحب عادت وقتيه اگر در وقت عادت خون ببيند و از ده روز تجاوز نكند همه آنها حيض است، اگرچه تعداد روزها زيادتر از ماههاى قبل باشد، و خون هم نشانه حيض نداشته باشد.

790- چنانچه صاحب عادت عدديه بيش از روزهاى عادتش خونى ببيند كه نشانه‌هاى حيض داشته و از ده روز هم تجاوز نكند، بايد همه آنها را حيض قرار دهد.