بيرون نيامده و بعد هم بيرون نمىآيد، مىتواند
خواندن نماز را تأخير بيندازد.
743-
اگر مستحاضه بداند پيش از گذشتن وقت نماز به كلّى پاك مىشود يا به اندازه خواندن
نماز خون بند مىآيد، بايد صبر كند و نماز را در وقتى كه پاك است بخواند؛ و اگر
مبادرت به نماز كند، بايد آن را اعاده نمايد؛ مگر اينكه عمل او با قصد قربت بوده و
معلوم شود خون هم تا آخر وقت نماز ادامه داشته است.
744-
اگر بعد از وضوء يا غسل خون در ظاهر قطع شود، و مستحاضه بداند چنانچه نماز را
تأخير بيندازد به مقدارى كه بتواند وضوء يا غسل را انجام دهد و نماز خود را بجا
آورد به كلّى پاك مىشود، بايد نماز خود را به تأخير بيندازد، و موقعى كه به كلّى
پاك شد دوباره وضوء يا غسل را بجا آورد و نماز را بخواند؛ و اگر وقت نماز تنگ شد،
لازم است براى خونى كه بعد از وضوء يا غسل ديده است وضوء يا غسل بجا آورد؛ و اگر
وقت براى اينها ندارد، بايد با تيمم نماز بخواند.
745-
اگر خون استحاضه قطع نمىشود، چنانچه براى مستحاضه ضرر ندارد بايد بعد از وضوء يا
غسل به وسيلهاى از بيرون آمدن آن جلوگيرى نمايد؛ و چنانچه كوتاهى كند و خون بيرون
آيد، بايد دوباره غسل كند، و اگر نماز هم خوانده است بايد دوباره آن را بجا آورد.
746-
اگر در موقع غسل استحاضه خون قطع نشود، غسل صحيح است؛ ولى اگر در بين غسل، استحاضه
متوسطه زن كثيره شود، بايد غسل را از سر بگيرد.
747-
اگر در بين نماز خون بند بيايد، و مستحاضه نداند كه در باطن هم قطع شده است يا نه،
چنانچه بعد از نماز بفهمد كه در باطن هم قطع شده بود، بايد وضوء بگيرد يا غسل كند
و نماز را دوباره بجا آورد.
748-
نماز آيات بر مستحاضه واجب است، و براى خواندن آن بايد كارهايى را كه براى نماز
يوميّه گفته شد انجام دهد.
749-
هرگاه در وقت نماز يوميّه نماز آيات بر مستحاضه واجب شود، بايد براى نماز آيات هم
تمام كارهايى را كه براى نماز يوميّه بر او واجب است انجام دهد، اگرچه