451- أحوط آن است كه وضوء گيرنده مسح پا را از سر انگشتان شروع كند، و پاى راست را بر پاى چپ مقدم نمايد؛ هرچند بنابر اقوى جائز است كه هر دو پا را با هم مسح كند؛ امّا مقدّم داشتن پاى چپ بر پاى راست جائز نيست.

452- أحوط آن است كه وضوء گيرنده پاى راست را با دست راست و پاى چپ را با دست چپ مسح نمايد؛ اگرچه مسح هر دو پا با يك دست جائز مى‌باشد؛ و چنانچه روى پاها مو يا حائل ديگرى مانع از رسيدن آب به پوست باشد، بايد آن را برطرف كند و بر پوست مسح نمايد، و بايد يقين كند كه آب به پوست رسيده است، و صِرف ظنّ كافى نيست.

453- مسح پا به هر اندازه باشد كافى است؛ ولى بهتر است به اندازه پهناى سه انگشت بسته مسح شود؛ و بهتر از آن مسح تمام روى پا است.

454- احتياط مستحب آن است كه وضوء گيرنده در مسح پا دست را بر سر انگشتان بگذارد و بعد بر روى پا بكشد، نه آنكه تمام دست را روى پا بگذارد و كمى بكشد.

455- براى مسح سر و روى پاها وضوء گيرنده بايد دست را روى آنها بكشد؛ و اگر دست را نگه دارد و سر يا پا را به آن بكشد، وضوء باطل است؛ ولى اگر موقعى كه دست را مى‌كشد سر يا پا مختصرى حركت كند اشكال ندارد.

456- جاى مسح بايد خشك باشد؛ و اگر به قدرى تَر باشد كه رطوبت كف دست بر آن اثر نكند، مسح باطل است؛ ولى اگر تَرىِ جاى مسح به قدرى كم باشد كه رطوبتى كه بعد از مسح در آن ديده مى‌شود بگويند تَرىِ كف دست است اشكال ندارد.

457- اگر براى مسح رطوبتى در كف دست نمانده باشد، وضوء گيرنده نمى‌تواند دست را با آب خارج تَر كند، بلكه بايد از ديگر اعضاء وضوء رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد.

458- اگر وضوء گيرنده قبل از مسح اشتباهاً دست را در آب خارج داخل كند، بايد دست را با چيزى خشك كند و از اعضاء وضوء آب بگيرد و مسح نمايد.

459- اگر رطوبت كف دست فقط به اندازه مسح سر باشد، بهتر است وضوء گيرنده‌