خلاصه كتاب‌

نويسنده رساله يا فرد ديگرى فرق ميان شيعه و سنى را در پايان آن در چند چيز بيان كرده است:

1- نزد اهل سنت قرآن كريم از زيادتى و نقصان سالم است و معانى آن بر وفق قواعد لغت عربى فهميده مى‌شود، قرآن كلام خدا است نه حادث و نه مخلوق، همه آن حق است و مصدر اول براى عقايد مسلمانان و معاملات‌شان.

جواب: اين موضوع مقبول شيعه هم است باضافه اين كه قرآن را مصدر اول معاملات و عبادات و اخلاق و همه امور زندگانى خود مى‌دانند، فقط اختلاف نظر در يك كلمه است كه ما مى‌گوييم قرآن حادث است چنان‌چه خود قرآن مى‌گويد: «ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ ... وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمنِ مُحْدَثٍ ...» بنابراين قول به قدم قرآن مخالف قرآن و مخالف عقل است (به علم كلام مراجعه شود) به هر حال در غير و صف حدوث نوشته او متفق عليه است، ولى نويسنده كه هدف شيطانى دارد چنين ادامه مى‌دهد. در نزد برخى از شيعه صحت قرآن كريم مورد طعن است.

كدام فرد شيعه؟ در كدام كتاب؟ چرا اين همه دوغگويى؟ به هر حال هر كسى در صحت قرآن طعن وارد آورد از دين اسلام بيرون مى‌رود.