يخلف (اى الحسن العسكرى) غير ولده ابى القاسم محمد الحجة و عمره عند وفاة ابيه خمس سنين، لكن اتاه الله فيها الحكمة ويسمى ابا القاسم المنتظر، قيل لانه ستر بالمدينة و غاب فلم يعرف أين ذهب و مرقول الرافضة فيه انه المهدى.

يعنى عسكرى جز پسرش ابوالقاسم محمد حجت از خود اولادى نگذاشت و عمر محمد حجت در موقع وفات پدرش 5 سال بود ولى خداوند در همين سن به او حكمت را عطاء فرموده بود و به ابوالقاسم منتظر ناميده مى‌شد، گفته شده به علت اين كه در مدينه پنهان شد و فهميده نشد كجا رفته است (منتظر ناميده شده) و رافضه (يعنى شيعه) او را مهدى مى‌دانند[1].

من فكر مى‌كنم كه اين كلام ابن حجر مانند سنگى به دهان خطيب و ساير منكرين امام دوازدهم خورده و آنان را خاموش مى‌سازد.

در ص 68 مى‌نويسد كه امام زمان در سرداب مخفى و غايب است.

جواب: اى كاش اگر خطيب و امثال او از نويسندگان كه از نعمت تدين محروم هستند، عقل مى‌داشتند كه در دروغگويى افراط نمى‌كردند، كدام شيعه گفته است كه امام زمان‌شان در سرداب مخفى و غايب‌

[1] . منتظر به صيغه اسم فاعل است يعنى انتظار برنده ظهور خود باذن خداوند نه به صيغه اسم مفعول كه نزديكان( اقارب او) در انتظار او باشند و ابن حجر در اين مورد به اشتباه رفته است.